Tímarit Máls og menningar - 01.11.2014, Side 99

19 91
TMM 2014 · 4 99
þurrir á manninn. Kannski star­struck. Guð var auðvitað frægastur af þeim.
Nú þegar hann virtist með Agli í liði og hafði lagt nokkuð af mörkum til að
Egill gæti endurheimt æru sína og gleði í félagsskap gömlu sálnanna í blokk­
inni spurði hann sjálfur næstu spurningar. Var Madonna Marilyn Monroe
í síðasta lífi? Hvað segirðu? spurði Guð. Madonna. Söngkonan. Var hún
Marilyn Monroe í síðasta lífi? Pabbi Egils brosti vandræðalega til Guðs og
útskýrði. Strákurinn er að spyrja, það er þessi söngkona sem hefur stundum
sagst í blaðaviðtölum hafa verið leikkonan Marilyn Monroe í síðasta lífi. Ætli
hann sé ekki bara forvitinn. Í hvert sinni sem pabbi Egils leit af Guði og til
Egils vék bros hans fyrir svip sem Egill vissi ekki hvort tjáði meiri reiði eða
hneykslun, en hann gerði sér grein fyrir því að þessi spurning teldist ekki
við hæfi þarna inni. Að líklega væri hún heimskuleg sóun á dýrmætum tíma
Guðs og annarra. Hún kæmi jafnvel upp um lágkúrulegt hugarfar, líklega
hefði hann átt að spyrja að einhverju allt öðru. Egill fann að hann hafði gert
sig að fífli. Og pabba sinn. Frammi fyrir Guði. Egill skammaðist sín og þegar
hann fann að hann roðnaði skammaðist hann sín fyrir það líka og roðnaði
meira. Guð sagði eitthvað góðlátlegt en ræskti sig líka og gaf skýrt til kynna
að þetta reyndi ekki minna á þolinmæði hans en pabbans. Frægt fólk segði
alls konar og svo framvegis en Egill heyrði ekki allt svarið því hann var
upptekinn af að hætta að skammast sín og roðna. Hann skreið ekki upp úr
skömminni og vissi ekki hvað gerðist fleira fyrr en Guð var farinn, mamma
hans búin að opna augun og fullorðna fólkið sem ól upp börn, keypti í
matinn, æðraðist yfir lögfræðingum, fyrrverandi og húsfundum, hafði á orði
hvert við annað hvað Guð hefði haft gríðarlega sterka nærveru.