Úrval - 01.06.1947, Blaðsíða 16

14
ÚRVAL,
sem var velþekkt um allan
Borgundarhólm. Jafnframtvann
hann hjá bændum og gætti bús
síns, sem var hjáleigujörð og
tvær kýr.
Allt þetta veitti honiun í
sjálfu sér ánægju, en hann lang-
aði líka til að verk hans kæm-
ust víðar, og hann hafði því síð-
ur en svo á móti því, þegar
presturinn sendi nokkur af tón-
verkum hans til kunnáttumanna
1 höfuðborginni. Bohn hjáleigu-
bóndi beið fullur eftirvænting-
ar, nú var hinn stóri slagur haf-
inn! En það bárust aldrei nein-
ar fréttir af málinu, svo að
þessi verk hans hafa þá þegar
til kom ekki verið mikils virði.
Upp frá því helgaði hann sig
daglegum bústörfum á ný.
En einu sinni, þegar hann var
í borginni — það var löngu
seinna — náði hann sér í nýút-
komnar nótur, og þekkti þar þá
aftur lögin sín. Tónskáldið með
fræga nafnið hafði snurfusað
þau og síðan gefið þau út sem
sín eigin verk.
Bohn fór og braut öll hljóð-
færi sín og sona sinna, brenndi
allar nótur og harðbannaði son-
um sínum að snerta nokkum
tíma á hljóðfæri eða hugsa um
tónlist. Hann hefði helzt viljað
berja úr þeim allt, sem þeir
höfðu þegar lært, ef það hefði
verið hægt.
Upp frá þessum degi hataði
hann tónlist. Hann afmyndaðist
í andliti ef hann heyrði hljóð,
sem á nokkurn hátt minnti á
tóna, og ætti einhver fiðlari leið
fram hjá, missti hann stjórn á
sér og leitaði sér að einhverju
til að brjóta. Þó að hann væri
guðhræddur hætti hann alveg
að sækja kirkju. Hann var
hræddur við sönginn og gat átt
það til að hefja upp spangól
eins og veikur hundur, þegar
orgelspilið byrjaði.
Hann átti átta syni. Þeir voru
eins og röð af orgelpípum, tripp
trapp, trúll, allir hver öðrum
hljómfegurri, allt niður að Jan-
usi litla, sem var fimm ára og
hreint undrabarn. Þeir höfðu
verið vel samæfðir, Bohn hjá-
leigubóndi og strákarnir hans,
þeir höfðu oft spilað á hátíðum
og samkomum og vakið mikla
hrifningu; það hafði verið
draumur hans að skapa hljóm-
sveit, sem hvergi ætti sinn líka.
Nú fóru erfiðir tímar í hönd
fyrir drengina. Það var eins og
náttúran vildi ekki leyfa, að
slíkir hæfileikar færu til spillis
— eins og hún vildi bæta upp