Úrval - 01.06.1947, Blaðsíða 116

114
TJRVAL
Blaðamenn eru ekki vanir að
falla í stafi yfir smámunum, en
skýrslan gerði mig alveg for-
viða.
Ég hafði haldið, að Kathy
væri 25 eða 26 ára gömul, en
hún var 31 árs. Mér var heldur
ekki kunnugt um það, að hún
var stúdent frá menntaskóla í
Chieago og hafði stundað nám
við háskólann þar í borg.
Árið 1940 hafði hún farið til
Hollywood, trúlofast þar dr.
Magruder, kjarnorkusérfræð-
ingi, en hann hafði farizt í
Mississippisprengingunni.
Kathy hafði samið margar
ritgerðir um f rumeindaklof ningu
— og þessar ritgerðir voru
meira að segja skrifaðar af
mikilli þekkingu! Hún hafði
og um skeið verið ritari hins
kunna kjarnorkusérfræðings,
Felix Pell. Skýrslan bar þess
vott, að stúlkan var bæði heið-
arleg og unni landi sínu mjög.
Þannig var þá Kathy! Ég átti
bágt með að trúa þessu, en ég
vissi, að leynilögreglunni skjátl-
aðist ekki. En það sem ég skildi
ekki, var áhugi hennar á
Hómer Adam — ég gat ekki los-
að mig við þá hugsun, að hún
ætlaði sér eitthvað með hann,
ef til vill að koma honum fyrir
kattarnef. En ég gat ekki fund-
ið neina skynsamlega ástæðu til
siíks verknaðar. Ef til vill var
hún gædd snilligáfu, og flestir
sniliingar eru hálfgeggjaðir.
Eða ef til vill ætlaði hún sér að
hefna sín á mannkyninu og gera
það aldauða, af því að hún sjálf
hafði orðið fyrir óhamingju.
Ég vaknaði næsta morgun við
það, að ég var sárlasinn, en gat
þó ekki gert mér grein fyrir,
hvað að mér var.
Marge horfði á mig með sam-
úð, en jafnframt nokkurri for-
vitni, og bauðst til að gefa mér
kaffi. „Ég vona, að þú sért ekki
að verða veikur, góði minn,“
sagði hún.
Kaffið var hræðilegt á bragð-
ið. ,,Þú hefir látið salt í kaffið í
stað sykurs,“ sagði ég ásakandi.
Hún mótmælti því harðlega,
og bað mig að vera kyrran í
rúminu.
Eftir nokkra stund fór mér
að líða betur, en mér fannst allt
vera salt á bragðið, sem ég át
og drakk um daginn.
Mánudagurinn leið, án þess
að nokkuð gerðist. Almenningur
virtist vera ánægður með fyrir-
komulagið á vali fyrstu móður-
innar, sem átti að gervifrjóvg-