Úrval - 01.06.1947, Blaðsíða 85

Úrval - 01.06.1947, Blaðsíða 85
ER OFDRYKKJA ÓLÆKNANDI? 83 varir er maðurinn orðinn þræll eiturlyfsins að nýju. Sjúklingurinn veit ef til vill ekki hvað orðið hefur honum að falli. Hann varð ekki var við að gikknum var smellt með til- stilli höfuðverkjarlyfs, sem hann hélt að væri algerlega meinlaust. En líkaminn vissi það. Sama máli gegnir um áfengi. Maður getur neytt áfengis nokkurn veginn reglulega í mörg ár. Ef til vill verður hann æðioft drukkinn. ,,En ég get hætt þegar mér sýnist,“ segir hann. En skyndilega, án nokk- urs fyrirvara — eins og þegar þöndu teygjubandi er sleppt — vaknar jákvæður næmleiki fyrir áfenginu. Og upp frá því er hann of- drykkjumaður, sem aldrei getur orðið hinn sami og áður, af því að hann losnar aldrei við þennan næmleika. Það er hægt að svæfa þennan næmleika, bæla hann niður, en hann er alltaf til stað- ar — reiðubúinn til að taka við völdum um leið og maðurinn finnur lykt af áfengi eða bragð- ar dropa af því. Vitum við í hverju þessi já- kvæði næmleiki er fólginn? Að- eins að nokkru leyti. Við vitum af rannsóknum sálfræðinga, að löngun í áfengi getur að nokkru leyti átt sálrænar orsakir. En oflítill gaumur hefir verið gef- inn að hinum líffræðilegu or- sökum: þeirri efnastarf semi, sem áfengisneyslan kemur af stað í frumum líkamans. Tilraunir á dýrum hafa leitt í ljós, að sum þeirra geta orðið nautnaþrælar á sama hátt og menn. Api eða hundur verða ekki nautnaþrælar af sálrænum orsökum, heldur af því að líkam- inn hefir vakið hjá sér jákvæð- an næmleik fyrir nautnalyfinu. Það er hægt að „lækna“ dýrin með því að svifta þau algerlega lyfinu um nokkurt skeið, en hinn minnsti vottur lyfsins getur smellt gikknum og vakið nautnafýsnina að nýju. Ofdrykkjumenn bregðast við á sama hátt. Hinn minnsti vott- ur áfengis getur vakið viðbrögð hjá líkamanum, sem ætti hann von á miklu magni áfengis. Þessi efnastarfsemi líkamans er móttökunefnd væntanlegrar drykkjuveizlu. Ef viðbrögðin eru vakin, en áfengið kemur ekki, kemst líkaminn úr jafn- vægi. Hann krefst fullnægingar. Hann krefst áfengis, svo að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.