Úrval - 01.06.1947, Blaðsíða 30

28
tJRVAL
hægt að gefa fastar reglur um
þróun þess.
Það er því skiljanlegt, að hin
daglegu vandamál, sem mæta
uppalandanum geti orðið tilefni
til margvíslegra heilabrota.
Einkum er það auðvitað erfitt
fyrir móður sem er störfum
hlaðin að finna alltaf rétta lausn
þegar vanda ber að höndum. En
ef maður gerir sér ljóst hvað
það er sem maður stefnir að
með uppeldinu, verður strax
auðveldara að nota þau hjálpar-
tæki sem nota verður til að ná
tilætluðum árangri. í Ameríku
hefir verið gerð athyglisverð til-
raun. Álitlegur hópur foreldra
var látinn dæma um tiltekinn
fjölda galla á börnum. Síðan
hafa sálfræðingar verið látnir
dæma um þessa sömu galla.
Dómarnir voru mjög ólíkir.
Yfirleitt dæmdu foreldrarnir þá
galla alvarlega, sem sálfræðing-
arnir töldu meinlausa, svo sem
t. d. blót, óhlýðni, sjálfsfróun
(onani), Ijótt orðbragð o. s. frv.
Aftur á móti töldu sálfræðing-
arnir þá galla alvarlega, sem
foreldrarnir töldu meinlausa,
s. s. yfirmáta auðsveipni, tor-
tryggni, hræðslu, feimni, van-
stillingu, kveifarskap, dag-
drauma o. s. frv.
í 9 af hverjum 10 tilfellum
heyrir maður því haldið fram,
að börnin eigi fyrst og fremst
að vera hlýðin og bera virðingu
fyrir fullorðnum. Margir for-
eldrar álíta það svo sjálfsagt,
að um það þurfi ekki að ræða.
En sálfræðingarnir eru ekki á
sama máli, og sem dæmi um það
álit má nefna litla bók, sem ný-
lega er komin út í Svíþjóð eftir
hjónin Joachim og Mirjam Val-
entin-Israel, ,,Det finnst inga
elaka barn.“ Iiöfundarnir leggja
áherzlu á að alltof margir upp-
eldiserfiðleikar stafi af því að
foreldrarnir viti ekki hvað er
eðlilegt í hátterni barnsins á
hverju þroskastigi um sig. Þau
banna og hegna fyrir ýmislegt,
sem er börnunum eiginlegt.
Stundum getur maður ekki var-
izt þeirri hugsun, að börnin séu
alin upp beinlínis með það fyrir
augum að vinir og kunningjar
fjölskyldunnar geti dáðst að
þeim. Framkoma foreldranna
við börnin stjórnast oft af ótta
við það hvað aðrir muni segja.
Hugsið ykkur hve margir for-
eldrar hafa mikla ánægju af að
gorta af afrekum barna sinna.
En börnin eru ekki leikföng eða
skemmtikraftar fyrir fullorðna
fólkið, og börnunum ætti aldrei