Úrval - 01.06.1947, Blaðsíða 117

ADAM
115
ast. En Rússar voru ekki ánægð-
ir og fóru ekki dult með þá
skoðun sína. Þeim þótti það að
vísu eðlilegt, að fyrsta móðirin
yrði amerísk, en önnur átti að
vera rússnesk, og hin þriðja ef
til vill brezk. Hvað smáríkjun-
urn viðkom, áttu þau ekki að
koma til greina fyrr en löngu
seinna. Rússar kváðust ekki sjá
neina ástæðu til þess, að þjóðir
eins og Pólverjar, Rúmenar,
Ungverjar, Tyrkir, Egyptar og
Persar kæmu yfirieiít til greina
við áætlunina. íbúum þessara
landa mætti f jölga, hvenær sem
væri, og Sovétríkin vildu fúslega
taka það verk að sér. Banda-
ríkisstjórn lék þá þann mótleik,
að spyrja enn einu sinni, hvað
hæft væri í sögninni af Mongól-
xuium. Rússar sögðu, að það
væri algert innanríkismál.
Þegar drátturinn átti að fara
fram, fórum við til forsetahall-
arinnar, en Hómer vildi heldur
vera kyrr í hótelherbergi sínu
— hann var hræddur um, að
hann myndi vekja eftirtekt.
Eftir að samkoman hafði ver-
ið sett með viðhöfn, dró forset-
inn samanbrotinn miða upp úr
gullfiskaskálinni og rétti hann
þingforsetanum, sem fletti mið-
anum í sundur og las töluna í
hátalara: „Númer 646. Númer
646.“
I blaðamannaherberginu komst
allt í uppnám. Ég stökk upp úr
sæti mínu og hljóp fram í gang-
inn. Þar mætti ég blaðamanni,
sem gat frætt mig um, hver ætti
númerið. Það var Fay Knott. —
Eg flýtti mér út og sagði
Marge tíðindin.
„Hvernig gat hún fengið af
sér að útnefna sjálfa sig?“
spurði Marge.
„Hún hefir víst ekki fundið
neina verðugri,“ sagði ég.
Þegar ég kom heim, spurði
Hómer mig tíðinda.
„Það var Fay Knott.“
„Hvað um hana?“
„Hún vann liappdrættið. Hún
verður fyrsta gervifrjóvgaða
móðirin.“
Hómer ætlaði að rísa á fætur,
en féll aftur niður í stólinn.
Munnur hans var galopinn.
„Nei,“ sagði hann, þegar hann
mátti mæla. „Nei, og aftur nei.
Ég kem ekki nálægt þessu
meira. Hún var sú alversta — ég
fer burt.“ Hann stóð upp og
ætlaði að fara út.
Ég reyndi að sefa hann.
„Þetta er ekki sem verst,
Hómer,“ sagði ég. „Það gæti
verið verra. Hugsaðu þér, ef þú