Úrval - 01.06.1947, Side 108

108
ÚRVAL
halda mannkyninu. En mér
finnst þeir fara klaufalega að
þessu og taka ekki nóg tillit til
Hómers.“
Ég sá mér þann kost vænst-
an að hypja mig á brott, því að
ég fann, að þau litu á mig sem
óvelkomið aðskotadýr. En ég
ákvað, að hafa augum með mér
eftirleiðis. Kathy var ekkert
lamb að leika sér við.
Um kvöldið kom Jane Zitter
að máli við mig. Hún sagði mér
blátt áfram að það væri grunur
sinn, að Kathy væri að brugga
einhver launráð.
„Það er augljóst, að hún vill
krækja í Hómer,“ sagði ég. ,,En
það vilja þær allar.“
„Hún er leikkona,“sagði Jane.
„Hún leikur hlutverk sitt vel —
hún gerir honum fyrirsát í
„Bláa salnum,“ og ræðst á hann,
þar sem hann er veikastur fyrir
— í fornfræðinni.“
„Það er engin ástæða til
ótta,“ sagði ég. „Hómer á fyrir-
taks konu í Tarrytown, og hann
var síðast í gær að biðja um að
fá að sjá hana.“
„Hann biður ekki um það oft-
ar,“ sagði Jane.
Og Jane hafði á réttu að
standa. Hómer og Kathy voru
saman öllum stundum, ýmist í
skuggalegum sölum fornmenja-
safnsins eða hálfdimrnum les-
stofum spænska bókasafnsins.
Á yfirborðinu virtist þetta vera
allt með feldu, eintómur lær-
dómur og fræðimennska, en
eitthvað var þó gruggugt við
það. Þau fóru út á hverju
kvöldin, en Hómer sagði mér
alltaf, hvar þau hefðu verið.
Eitt kvöld var Hómer óvenju
daufur í dálkinn.
„Kathy fer til Hollywood á
morgun," sagði hann.
„Það er slæmt,“ sagði ég,
„hún hefur haft góð áhrif á
þig.“
„Heyrðu mig, Steve,“ sagði
hann, „er hægt að elska tvær
konur í einu?“
„Komið hefir það fyrir,“ sagði
ég. _
„Ég held, að ég elski Kathy,“
sagði Hómer. Ef einhver segist
vera ástfanginn af stúlku, er til-
gangslaust annað en að óska
viðkomandi til hamingju, en ég
átti erfitt með að óska Hómer
til hamingju eins og á stóð, og
þess vegna steinþagði ég.
„Ég býst við, að ég elski Mary
Ellen líka,“ hélt hann áfram;
„að minnsta kosti ætti ég að
gera það. Hún er þó konan mín.