Úrval - 01.06.1952, Qupperneq 17

„STYRJÖLDIN S'EM VÉR OSKUM EKKI EFTIR“
15
King'sley Martin skrifar í „New
Statesman and Nation“ um grein
Colliers:
.... Colliers leggur áherzlu á,
að styrjöldin sé ekki háð gegn rúss-
nesku þjóðinni, heldur harðstjórun-
um sem hafa völdin í Sovétríkjun-
um. Styrjöldinni lýkur með amer-
ískum sigri, sem veitir tugum mil-
jóna pólitískra fanga frelsi og skap-
ar þannig skilyrði til þess að rúss-
neska þjóðin og þjóðir vesturlanda
geti í sameiningu komið á „varan-
legum friði ■— nýju blómaskeiði
mannkynsins", eins og Walter Win-
chell segir í grein sinni.
Það er sú ályktun, að í þetta
skipti muni heimsstyrjöld raunveru-
lega binda endi á allar styrjaldir,
samfara viðleitninni til að leyna
veruleikanum um stríðið, sem gerir
þennan kaupmennskuáróður svo ó-
geðfelldan. Enginn skynsamur mað-
ur trúir því að svona muni fara,
eða getur mælt bót þeim áróðri sem
segir amerísku þjóðinni að, ef frá
eru taldar óheppilegar loftárásir á
nokkrar stórborgir landsins, muni
fátt gerast í stríðinu annað en að
ameríkumenn eyðileggi Kreml,
þurrki út kommúnismann og komi
í einni svipan á fót sæluríki í Rúss-
landi, þar sem hinar hungruðu milj-
ónir úr rússneskum fangabúðum
muni samstundis mynda stjórnmála-
flokka, breyta Sovétríkjunum í nú-
tíma lýðræðisríki og stofna leikfélög
sem sýna ný, áhrifamikil leikrit!
Sá möguleiki, að afleiðing styrjald-
arinnar verði alheimsringulreið eða
alheims-kommúnismi, sem er eins
líklegt, er ekki einu sinni nefndur
á nafn.
Svo virðist sem heimurinn standi
í stað meðan þessi merkilega styrj-
öld geisar. Strax og henni er lokið
snýr Ameríka sér að uppbyggingu
Rússlands. Ekkert er minnzt á end-
urbyggingu London eða Parísar,
sem einn greinarhöfundur gefur í
skyn að hafa verið lagðar í eyði.
Við fáum ekkert að vita um Kína
með sínar 500 miljónir, sem vænt-
anlega hafa verið frelsaðar undan
kommúnismanum. Ekkert er minnzt
á kynþáttaóeirðir í Afríku eða bylt-
ingarnar, sem styrjöldin mun vafa-
laust hleypa af stað i öllum heims-
álfum.
Þetta ævintýri Colliers hlýtur að
styrkja rússa í þeirri trú að amer-
ikumenn ætli að hefja styrjöld.
Vestrænum lesendum er gefið í
skyn, að styrjöld sé óumflýjanleg,
að hún kunni að valda Bandaríkjun-
um nokkru manntjóni, en ekki
miklu þjóðarböli, að hún muni á
einhvern undursamlegan háttþurrka
út kommúnismann, en í staðinn
komi nýr heimur lýðræðis. I stuttu
máli: Það er gefið í skyn að nokkr-
ir vondir kommúnistar muni af
ráðnum hug hleypa af stað styrjöld-
inni og að útrýming þeirra muni
boða upphafið að þúsundáraríkinu.
Getur verið að unnið sé með ráðn-
um hug að því að vekja í brjóst-
um amerísku þjóðarinnar þá tálvon,
(barnaleg og eðlileg eins og hún
var 1914), að þessi styrjöld muni
loks binda endi á allar styrjaldir,
og að með hernaðarlegum sigri megi
koma á varanlegum friði og efla
góðvild þjóða i milli? Er enn til
fólk sem trúir því að til þess að
að sigra kommúnismann þurfi ekki
annað en sprengja Kreml í loft upp ?
Hafa menn ekki enn lært, að styrj-
aldir, kapítalismi og kommúnismi
eiga rætur sínar djúpt í samfélag-
inu og mannlegu eðli ? Hið sanna er
að við vitum þetta öll, og að þegar
við gefum okkur tíma til að hugsa
þarf ekki að segja okkur, að ,,það
er ekki hægt að draga út kvaðrat-
rótina af mínus einum,“ eins og H.
G. Wells komst einu sinni að orði.
En það er ekki ætlast til þess að
menn gefi sér tíma til að hugsa
við lestur þessa heftis af Coll-
iers.“