Úrval - 01.06.1952, Side 86

84
ÚRVAL
leikkonur líta á það sem heiður
að vera vinkonur ráðherra. Ég
er of vel uppalinn til að núa
þér um nasir uppruna þinn, en
því verður ekki neitað að þú ert
tízkudama og að ég tók þig úr
íbúð sem aðeins var leigð á tvö
þúsund franka á ári. Það var
mikil framför fyrir þig.“
„Ég er dóttir fátækra en heið-
virðra foreldra og ég hef enga
ástæðu til að blygðast mín fyrir
uppruna minn, og þú hefur ekki
leyfi til að ásaka mig einungis
af því að ég hef unnið fyrir
mér í lítilsmetnu starfi.“
„Elskarðu þennan pilt ?“
„Já.“
„En mig ekki?“
„Þig líka. Ég elska ykkur
báða, en sinn með hvoru móti.
Ég elska þig af því að þú ert
svo tiginmannlegur og svo fræð-
andi og skemmtilegt að hlusta
á þig tala. Ég elska þig af því
að þú ert góður og göfuglynd-
ur. Ég elska hann af því að aug-
un hans eru svo stór, hár hans
svo fallega liðað og af því að
hann dansar svo guðdómlega.
Þetta er ósköp eðlilegt.“
„Þú veizt að vegna stöðu
minnar get ég ekki farið með
þig á opinberan dansstað og ég
held mér sé óhætt að segja að
þegar hann verður kominn á
minn aldur verði hárin á höfði
hans varla fleiri en á höfði
mínu núna.“
„Það getur vel verið,“ sam-
sinnti Lisette, en henni fannst
það litlu máli skipia.
„Hvað heldurðu að frænka
þín, hún Madame Saladin, segi
þegar hún fréttir þetta?“
„Það kemur henni varla á ó-
vart.“
„Ætlarðu að segja mér að sú
heiðvirða kona styðji þig í þessu
athæfi? 0 tem'pora, o mores!
Hve gömul eru þessi kynni ykk-
ar?“
„Þau eru síðan ég byrjaði í
búðinni. Hann er sölumaður fyr-
ir stóra silkiverksmiðju í Lyons.
Hann kom þangað dag nokkurn
með sýnishorn. Okkur leizt strax
vel hvoru á annað.“
„En frænka þín átti að verja
þig fyrir þeim freistingum sem
verða á vegi ungrar stúlku í
París. Hún hefði aldrei átt að
leyfa þér að umgangast þennan
unga mann.“
„Ég bað hana ekki leyfis.“
„Þetta er nógtil þess að leggja
aldraðan föður þinn í gröfina.
Hugsaðirðu ekkert um hann,
særðu hetjuna sem hlotið hafði
leyfi til sölu á tóbaki að laun-
um fyrir þjónustu sína við föð-
urlandið? Ertu búin að gleyma
því að sú deild heyrir undir mig
sem innanríkisráðherra ? Ég
væri í mínum fulla rétti ef ég
svifti hann réttindunum vegna
siðlausrar hegðunar þinnar.“
„Ég veit að þú ert of mikið
göfugmenni til þess að leggjast
svo lágt.“
Hann bandaði með hendinni á
áhrifamikinn en þó kannski full
leikaralegan hátt.
„Vertu óhrædd, ég leggst aldr-