Úrval - 01.12.1956, Side 20

Úrval - 01.12.1956, Side 20
Sem þræll lií'ði hann ekki mennsku lífi, en eitt atvik opnaði honum dyrnar að nýrri til- veru — tilveru hins siðmenntaða manns. Að öðiast nýtt líf Grein úr „American Heritage“, eftir Dorothy Canfield Fisher. A ÐALPERSÓNAN í þessari frásögn, negrinn Booker T. Washington, byrjaði líf sitt sem þræll, en varð síðar einn af kunnustu uppeldisfrömuðum Bandaríkjanna. Frásögnina hef ég af vörum hans sjálfs, frá- sögnina um það hvernig hvít kona opnaði fyrir honum dyrn- ar að nýjum lieimi -— heimi sið- menntaðra manna. Ég hef aldrei getað gert mér nákvæma grein fyrir því hve gamall ég var þegar ég hitti frú Ruffner. En eftir því sem ég hef komizt næst, er ég fædd- ur kringum 1858 sem þræll á plantekru í Virginia. Fæðing- arheimili mitt var timburkofi með skítugu gólfi, fjórum sinn- um fimm metra að flatarmáli. Við sváfum á óhreinum fata- tuskum. Fram á unglingsár átti ég aldrei nema eina flík — skyrtu sem ofin var úr grófum úrgangshör. Við þrælarnir lifðum á maís- brauði og svínakjöti, af því að það gátum við fengið á plant- eknmni án þess að greiða fyrir með reiðu fé. Ég þekkti ekki annað en þrælakofana á plant- ekrunni þar sem ég var fædd- ur — nema að ég hafði öðru hvoru séð álengdar „stóra hús- ið“ sem hvítu eigendurnir bjuggu í. Ég minnist þess ekki, að við settumst nokkurn tíma saman að máltíð, eins og fjöl- skyldna er siður — hvorki í bernsku minni né æsku. Við átum eins og dýrin, hvenær sem var og hvar sem við fundum eitthvað ætilegt. Eftir þrælastríðið, þegar við höfðum hlotið frelsi, flutti fjöl- skylda mín til lítils bæjar í ná- grenni saltnámu, þar sem ég fékk vinnu, þó að ég væri enn aðeins barn. Oft byrjaði vinnu- dagur minn klukkan fjögur á morgnana. Hið nýja heimili okkar var enn verra en hið fyrra, því að kofinn sem við bjuggum í var í þéttbýlu fá- tækrahverfi, óþverrabæli bæði í bókstaflegum og andlegum skilningi. Þegar ég eltist og stækkaði var ég fluttur úr salt- námunni í kolanámu. Lewis Ruffner hershöfðingi átti báðar námumar. Þegar hér var komið, hafði ég lært að þekkja stafina og var orðinn stautandi. Mest af
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.