Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.12.2010, Síða 210

HOMI K. BHABHA
írumspekilegar og ekki huglægar“. Rými menningarlegrar merkingar
sem ég hef reynt að opna með innkomu gjörningsins, myndi uppfylla
þessa mikilvægu forsendu. Myndin af þjóð-rými á mærum myndi tryggja
að engin pólitísk hugmyndafræði gæti krafíst frumspekilegs eða forskil-
vitlegs valds sér til handa. Þetta er vegna þess að gerandi menningarlegr-
ar orðræðu - virkni fólksins - er klofíð í tvíbentri orðræðu sem birtist í
átökum um frásagnarlegt vald milli viðtökunnar og gjörningsins. Þessi
aðgreindu tímalög þjóðarinnar myndu gefa okkur viðeigandi tímaramma
til að birta þær merkingar og venjur sem eimir eftir af og eru að verða til,
sem Williams staðsetur á jaðri þjóðfélagsins þar sem samtímareynslan
verður til. Birting þeirra er háð eins konar félagslegri úrfellingu, um-
breytingarkraftur þeirra er háður tilfærslu þeirra í sögunni:
En á ákveðnum svæðum, á ákveðnum tímabilum, verða venjur
og merkingar sem ekki er gripið tdl. A sumum svæðum fínnum
við venjur og merkingar sem næstum því óhjákvæmilega, vegna
takmarkana sinna eða af því að þær eru gríðarlega afbakaðar,
fást ekki viðurkenndar af neinni alvöru af ráðandi menningu.27
Þegar Edward Said leggur til að í gagnrýni samtímans sé tekin upp
spurningin um þjóðina sem túlkun á „orðhneigð“, þá er hann algerlega
meðvitaður um að í dag er aðeins hægt að setja fram slíka kröfu út frá tví-
bentum landamærum á skilum þar sem tákn þjóðmenningarinnar eru
tjáð sem „svæði stjórnar eða fráhvarfs, eða minningar og gleymsku, valds
eða ósjálfstæðis, svæði útilokunar eða hlutdeildar“28 (skáletrun mín).
Landamæri þjóðarinnar sem skapa heildir - bæði raunverulegar og
hugmyndalegar - eru stöðugt kölluð fram og þurrkuð út með mót-frá-
sögnum hennar. Þær setja úr skorðum hinar hugmyndafræðilegu tilfær-
ingar sem gefa „ímynduðum samfélögum“ eðlislægar eigindir. Því póli-
tísk eining þjóðarinnar er fólgin í stöðugri tilfærslu á óttanum við
marghliða rými hennar sem ekki verður smættað niður. Lýsing á afgirtu
svæði nútímans sem táknar þjóðina, breytist í tímalag Hefðarhyggjunn-
ar sem horfír aftur til löngu liðinnar fortíðar. Mismunurinn í rýminu
27 R. Williams, Problems in Materialism and Cultnre, London: Verso, 1980, bls. 43. Ég
þakka David Lloyd próf. við Kaliforníuháskóla, Berkeley, fyrir að minna mig á mik-
ilvæga hugmynd Williams.
28 E. Said, „Representing the colonized“, Critical lnquiry, 15. bindi, nr. 2 (winter
1989), bls. 225.
208