Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 95

Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 95
ÁSTKONUR BYRONS 93 „Þegar Byron slæptist inn í hót- elið, þar sem Shelley bjó, 25. maí, haltrandi á sinn „ódauðlega hátt“, sem hann gat aldrei leynt aiger- lega, þá hafði Claire tengt bók- menntalega jöfra. Það samband hlaut að hafa geysimikil áhrif á menn yfirleitt og einkum brezka lífsskoðun.“ Þótt Byron og Shelley dáðust hvor að öðrum, var Shelley ekkert yfir sig hrifinn. „Byron er ákaflega áhugaverð persóna,“ skrifaði hann einum vina sinna, skáldinu Thomas Peacock, „og einmitt þess vegna þykir mér miður að neyðast til að viðurkenna, að hann er þræll lágkúrulegustu og grófustu fordóma og óður eins og vindar loftsins.“ Shelley, Mary og Claire leigðu sér sumarhús við vatnið. Þetta hús var kallað Mont Allegre. En Byron lávarður flutti þá inn í einbýlishús að nafni Diodati, og var aðeins vín- garður milli húsanna. Þau voru nágrannar í þrjá mán- uði. Þau sigldu fjögur um vatnið og skiptust á sögum í ljósaskiptum dags og nætur. Þetta voru yfirleitt draugasögur, og á einni af þessum skemmtisiglingum fékk Mary hug- myndina að bók sinni „Dr. Frank- enstein og skrímslið hans“. Þau reikuðu um undir akaziu- trjánum, þar sem Gibbon hafði lok ið við bókina um „Hnignun og fall rómverska keisaradæmisins". Þau horfðu í rökkrinu í geig- blandinni undrun á skuggalega turna Chillons kastala. „Ég heid, að frú Claire sé bannsett tík,“ sagði Byron eitt sinn um Claire Claii*mont. Hún sagði einu sinni, að hún vildi heldur, að hún gæti verið vinur Byrons en ástkona hans. Hún ól honum dóttur, Allegru, sem dó úr taugaveiki, 5 ára gömul, í klaustri, þar sem faðir hennar hafði sett hana. Sú sjón varð vakinn að ljóði By- rons um eilífð hins hrekklausa huga í kvæðinu „Fanginn í Chillon". Claire hélt áfram að sofa hjá By- ron, og allan tímann óttaðist hann þó, að orðrómur um athæfi þeirra mundi berast til London. Hálfkveðnar vísur og óvæntar heimsóknir hennar voru honum jafnan til skapraunar, sérstaklega þó hið síðarnefnda, því að enskir ferðamenn við vatnið höfðu lagt þáð í vana sinn að beina sjónauk-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.