Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 127

Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 127
125 lynt. En nú voru skjótar ákvarð- anir alger nauðsyn. Michael gat aðeins dvalizt í einn mánuð í sjúkrahúsinu. Svo átti að senda hann á fyrrnefnt hæli, ef ekki yrðu teknar aðrar ákvarðanir. Loks ákváðum við að hafa hann heima að minnsta kosti í tvö til þrjú fyrstu árin. Ég sótti töskuna með barnaföt- unum út í geymslu. Nú gat ég helzt ekki beðið leng- ur. Dagurinn, sem ég sótti hann í sjúkrahúsið, var einn mesti gleði- dagur ævi minnar. Ég man, hve ég hafði öfundað mæðurnar, sem lögðu af stað heim með börnin sín. Nú var röðin komin að mér. Ég var alein heima með Michael fyrst eftir að ég kom inn úr dyr- unum. Ég lagði hann í barnarúmið. Ég var hamingjusöm. Auðvitað væri þetta ekki eins fyrir alla. Margir foreldrar vangefinna barna gætu gert rétt í því að taka þau ekki heim, af ýmsum ástæð- um. Þar gætu verið heilsufarsleg- ar og persónulegar orsakir að verki. Sumir foreldrar rökræða þetta árum saman og komast aldrei að neinni niðurstöðu, ásaka ef til vill hvort annað fyrir eitthvað. sem enginn getur ráðið við, mistök af náttúrunnar hendi. Við þekkjum þessa úrkosti og ör- in, sem þetta allt skilur eftir í vit- und manns. Við vitum líka, hve örðugt er að fá allar upplýsingar. Þarna er um að ræða atriði, sem aðeins foreldrunum einum er kleift að ræða um og ráða. Nú hefur Michael verið heima í meira en heilt ár. Við erum sannfærð um, að ráð okkar var rétt. Hann átti að koma heim. Hann er ósköp auðveldur, og þægur. Þannig eru flest eða öll mongó- lítabörn. Hann grætur ekki mikið, þótt komið geti fyrir, að hann gráti af öllum kröftum „ástæðulaust“. Það er auðvelt að skemmta honum. Hann er ljúfur, lítill strákur. Þeir, sem sögðu, að þetta borg- aði sig ekki, hafa sannarlega sagt of mikið. Hann er alltaf tilbúinn að brosa, og þegar hann brosir ljómar and- lit hans eins og sólin sjálf. Auðvitað þroskast hann ósköp hægt. En fyrst var hann næstum eins og venjulegt barn. En nú sést munurinn meira, einkum andlits- fall og einhver skortur á uppisetu- mætti. Við erum ekki að leyna því. Samt fæ ég sting. þegar starað er á hann. Stundum þegar ég hef hann með í búðir, sé ég konur horfa á hann spyrjandi. Mér finnst það eðlilegt, og ég ásaka fólkið ekki. Það veit ekkert um „mongól- isma“, fremur en ég gerði, áður en Michael fæddist. Sú vitneskja varð mér dýrkeypt. Um daginn spurði nágrannakona mig, hvort ekki væri búið að úr- skurða hann sem hálfvita. Og í
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.