Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 102

100
ÚRVAL
nærri. En meðan hann var að ræða
lát litlu stúlkunnar við Mary og
Trelawny kom Claire að óvörum í
hópinn.
Af svip þeirra, þögn og fáti,
skildi hún óðara, hvað hefði skeð.
„Nú skuluð þið hugsa ykkur við
brögð hennar og örvæntingu," skrif
ar Mary. En Claire var merkilega
róleg, bað aðeins um að fá að sjá
lík barnsins, fá mynd af henni og
hárlokk til minja. Byron sendi
strax smámynd og hárlokk, en
Claire reyndist ofviða að líta lík-
ama barnsins en bað um, að það
yrði sent til Englands og greftrað
þar. Þar eð hún var óskilgetin, var
henni neitað um legstað í Harrow-
kirkju innan veggja, en leyft að
hún yrði jörðuð við innganginn ut-
an dyra. í fyrstu virðist Byron lá-
varður djúpt snortinn.
„Hann krafðist þess að fá að vera
aleinn, og ég varð að yfirgefa
hann,“ segir ástkona hans, Teresa.
„Ég fann hann morguninn eftir
eins og stirðnaðan með trúarlegan
tiginleika í svip og útliti og öllum
andlitsdráttum."
Þegar Teresa reyndi að hug-
hreysta hann, varð honum að orði.
„Hún er okkur sælli. Auk þess
mun aðstaða hennar í þessum heimi
bera þess vitni, að við leyfðum
henni að vera hamingjusöm. Þetta
er vilji Guðs, og við minnumst ekki
á það meira.“
En hann minntist á það í bréfi
til London, og írska skáldið Thom-
as Moore skrifar í dagbók sína:
„Langt bréf frá Byron í dag.
Hann hefur misst litlu óskilgetnu
dóttur sína og virðist taka sér það
allnærri. En þegar ég var i Fen-
eyjum og hann sýndi mér þetta
barn, man ég, að hann sagði: „Ég
býst við, að þú hafir sérstakar hug
myndir um föðurtilfinningu, sem
kölluð er. En ég verð að játa, að ég
hef ekki slíka tilfinningu“. Þetta
hefur þá verið að mestu leyti upp-
gerð. Hann var þó eðlilegri en hann
vildi vera láta. En þegar prestur-
inn kom með líkama Allegru til
Leghorn, var Byron ekki einungis
ófáanlegur til að hlusta á söguna
um sjúkleika hennar heldur neit-
aði hann alveg að taka á móti prest
inum.
Þegar klaustrið sendi honum
reikninginn yfir kistulagninguna,
bölsótaðist hann yfir kostnaðinum
við smurninguna, taldi reiknings-
upphæðina gífurlega og sagði, að
smyrslin hefðu víst nægt til að
smyrja fullorðna manneskju.
í kjölfar þessa dauðsfalls Allegru
fylgdu nokkrum vikum síðar sorg-
legir atburðir, með sögulegri afleið
ingum.
Shelley og Williams höfðu farið
á bátnum sínum Don Juan yfir
Spezia-flóa til að finna vin sinn.
skáldið Leigh Hunt, og fjölskyldu
hans. Síðast sást til bátsins, er hann
hvarf inn í rokhviðu á heimleið-
inni.
Trelawny og vinur hans, Don Ro
berts sjómaður, leituðu meðfram
ströndinni, meðan konurnar Claire,
Mary og Jane biðu heima í angist
og örvæni. Tíu dögum síðar fékk
Claire bréf frá Trelawny og Ro-
berts, sem hafði þær fréttir að færa,
að lík tveggja manna hefðu borizt
á land, og við rannsókn reyndust