Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 106

104
ÚRVAI.
einhverja hálfvitlausa og visnaða
hengilmænu á aldur við það, sem
dóttir þín ætti að vera, fimmtíu og
tveggja ára gamla, með sögu og
viðeigandi skjölum og færa þér
hana.
Síðan mundi hún fylgja þér eins
og afturganga, það sem eftir væri
ævinnar. Ekkert gæti ég hugsað
mér ömurlegra né meiri hrylling
en karl eða kerlingu, sem ég hefði
ekki séð í fjörutíu eða fimmtíu ár
gangandi um og hrópandi til mín:
..Pabbi.. pabbi“. Geturðu hugsað þér
nokkurn á þessum aldri, sem þú
vildir eiga að syni eða dóttur?"
Ótrufluð hélt Claire áfram leit-
inni, en svo sannaðist, að Allegra
var ekki á lífi, og móðir hennar
glataði voninni og gafst upp. Örfá-
ir vinir og einstaka gestur litu inn
í dimmu stofurnar með gamaldags
húsgögnum hennar á Vita Roma 43.
Og eftir að hún snerist til kaþólskr-
ar trúar leit presturinn inn öðru
hvoru. 19. marz 1879 opnaði Paula
Clairmont dagbókina hennar og rit
aði þessi orð:
,,í morgun um tíuleytið andaðist
frænka mín, rólega og óttalaust, án
meðvitundar, eða eins og hún hefði
beðið um, líkt og kertaljós, sem
brennur út.“
Hún var greftruð samkvæmt eig-
in ósk með litla sjalið hans Shell-
evs ofan á sér, í Antilla-grafreitn-
um.
í safni ástkvenna Byrons mun
Lady Caroline Lamb verða talin sú
erfiðasta. Þegar Byron óskaði enda
á þeirra kynnum, sem voru storma-
söm, sagðist hann verða að gera
svo, „til að geta hætt að tala vit-
leysu, verða vinum sínum harmur
og eiga vísa meðaumkun allra“.
Árið 1814 í júní skrifar hann:
„Ég vildi miklu fremur vera
dauður og í hreinsunareldinum en
á vegum Caroline hér á jörðinni.
Eiginlega er ég nú þegar fangi. Hún
kann ekki að skammast sín, er til-
finningalaus og hefur enga virðu-
lega eða mannlega hugsun. Sé
nokkur mannleg vera, sem ég fyrir-
lít algerlega og mig hryllir við, þá
er það hún.“
En ekki löngu áður hafði hann
skrifað Caroline sjálfri á þessa leið:
..Ég hef aldrei þekkt konu með
meiri og skemmtilegri gáfur. Þú
veizt, að mér hefur alltaf fundizt
þú vera gáfaðasta, fjarstæðukennd
asfa, hlægilegasta, ástúðlegasta,
órannsakanlegasta, hættulegasta og
m°st töfrandi litla grey sem lifir
eða ætti að hafa lifað á þessari .iör'ð
síðastliðin 2000 ár. Eg er nú þeaar
fpnai þinn. Ég vil ekki tala um feg
urð þína. Er ekki dómbær á slíkt.
ÖU önnur fegurð hættir að vera til
í nálægð þinni, þess vegna hefur
þú eitthvað enn þá meira. Og
heyrðu nú Caro —• þessi vitleysa
er fyrsta og síðasta hrósið — ef
svo mætti nefna — sem ég nokk-
urn tíma veiti þér.“
Sú kona, sem olli Byron öllum
þessum mótsögnum og fiarstæðum,
var fædd í nóvember 1785 og hét
Ca’-ol’ne Ponsonby. Faðir hennar
var þriðii jarlinn af Bessboroueh.
Móðir hennar lafði Bessborough
bafði eytt þroskaárum sínum vfir
sia knmin af ást til Lord Granville,
eins úr ríkisstjórninni, sem hækk-