Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 112

Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 112
110 að stöðva hana. Þegar hún var að falla í öngvit, rétti einhver henni glas af köldu vatni. Hún braut glas- ið á borði og reyndi að skera sig á púlsinn með beittum brotunum. Að síðustu var hún flutt heim örmagna. Byron hélt því fram, að hann hefði ekki vitað um þetta fyrr en daginn eftir. „Eg veit alls ekki, með hverju ég hef móðgað hana. Og einskisverð iðrun er hið eina, sem ég get sýnt gagnvart þessu atviki,“ skrifar hann lafði Melbourne. „Ætli hún sé með fullu viti? “ Samt stjórnaði Caroline sér nóg til að lýsa því yfir, þegar Byron giftist frænku hennar, Annabella Milbanke, 1815, „að Byron mundi aldrei lengi leggja lag sitt við konu, sem sækti reglulega kirkju, hefði skilning á skýrslugerð og væri ljót í vexti.“ Þessi yfirlýsing hennar eða spá- sögn reyndist rétt. Árið eftir, 1816, skildu þau hann og Annabella að lögum og Byron kvaddi England fyrir fullt og allt. Hann var í Genf, þegar Caroline loks kom fram hefndum af særðri sál, bókmenntalega. Hún gaf út skáldsögu í leikræn- um viðkvæmnisstíl, þar sem Byron, lafði Oxford, William Lamb og hún sjálf eru söguhetjurnar dulbúin sem skáldsagnapersónur. Þar er Byron gerður að ófreskju. Hún óskaði eft- ir, að hann læsi söguna. Það mun hann og hafa gert. I endi bréfs og ljóðs, sem hann sendi vini sínum John C. Hobhouse, ritar hann: „Glenarvon hef ég lesið líka, eftir Caro. Lamb. Fjandinn fjarri mér.“ ÚRVAL . JS Eftir útgáfuna varð eyðilegging Caroline alger. Lamb yfirgaf hana, særður út af sögunni. Hún gerði til raunir til að afturheimta ævintýri með Byron. En allt mistókst, eitt öðru meira. Svo var það einn daginn, eftir að Lamb hafði um tíma snúið heim íil hennar, að hún var í sínum daglega „reiðtúr", að hún mætti heilmikilli jarðarför á veginum til Newstead. Hún komst að raun um, að þetta var útför Byrons. Þetta sagði Lamb henni sama kvöldið, þegar hún kom heim. Þá hneigðist hún til eiturlyfja og brennivíns. Hún missti að mestu andlega heilsu og krafta. Hún var ófor- skömmuð við gesti, braut borðbún- að, reikaði um að nóttu, sinnti ekki reglulegum máltíðum og heimilis- haldi. Oft sneri hún drukkin til hvílu sinnar til þess að gráta ekkaþrungn um gráti undir mynd af Byron, sem hékk á veggnum við hliðina á mynd af Kristi á krossinum. Árið 1825 fékk Lamb algeran skilnað við Caroline. Tveim árum seinna varð hún alvarlega veik af vatnssýki. Þegar hún var að dauða komin, grátbað hún fólk sitt að færa sér Lamb til viðtals. „Hann er sá eini, sem aldrei bregzt mér,“ sagði hún. Lamb kom, sat við sæng hennar og talaði blíðlega til henn- ar. Blíðuatlot hans voru hið eina, sem hún hafði vonazt eftir. Hún andaðist daginn eftir. Augu hennar lokuðust ægilegum sýnum hrjáðs hugarflugs að eilífu. Sex árum síðar var William Lamb, sem nýlega hafði erft titil-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.