Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 104

102
rússneskri fjölskyldu, sem bjó í
nánd við Moskvu, og hún ákvað að
nota sér það. En áður en hún laeði
af stað til Moskvu, fékk hún annað
tilboð. Trelawny skrifaði henni og
sendi henni peninga fyrir farseðli
til Florence og bauð henni að verða
eiginkona sín eða ástmær, hvort
sem hún kysi fremur.
„Mundu, Claire,“ sagði hann.
„Sönn vinátta er hvorki gráðug né
bláþráðótt, við erum hátt hafin yfir
alla leiðinlega samninga — veittu
mér þessa sönnun hollustu þinnar.“
En Claire vildi hann ekki. Þegar
Mary Shelley reyndi að telja hana
á að taka honum, sagði hún: „Hann
er svo gefinn fyrir mikil umsvif
og alls konar rassaköst."
„Ég þrái frið. Hann er uppfullur
af fínum tilfinningum en ég á enga
kjölfestu. Ég er auðug af kennisetn-
ingum en tilfinningalaus. Hann
skynjar allt með hjartanu, en ég
með höfðinu.“
Að átta árum liðnum breytti
Claire um skoðun.
Orþreytt á kenjum úrkynjaðra
niðja heldra fólks, skrifaði hún Tre
lawny og stakk upp á því, að þau
tækju nú saman. En nú hafði eldur-
inn dvínað í æðum hans. Hann
hafnaði boði hennar með mestu hæ
versku.
dívintýri Claire í Rússlandi keis-
aranna urðu skammvinn.
Þar eð hún neytti einungis græn-
metis, notaði hún tímann til lestrar,
sem aðrir höfðu til matar.
Einn morguninn þegar hún leit
yfir dagblöðin, kom hún auga á
frásögn um andlát Byrons í ein-
ÚRVAL
hverri pestarholu austur i Grikk-
landi 19. apríl 1824.
í bréfum frá Englandi fékk hún
sögulokin. Líkami hans hafði verið
fluttur til Englands með skipi, varð
veittur í stórri ámu af spíritus.
Hann var látinn standa uppi í
viku í dökklituðu herbergi við
flöktandi kertaljós í þessu ástandi.
Mary Shelley fór til að sjá hann.
Fletcher, hinn dyggi þjónn Byrons
var þar staddur. Mary hlustaði á
hann og sagði þannig frá:
„Ég gat dæmt af ógætnu orð-
bragði hans, að húsbóndi hans hafði
talað um Claire síðustu stundirnar
og meira að segja óskað að gera
eitthvað fyrir hana, en vissulega á
þeim augnablikum, þegar vitund
hans, flöktandi milli ráðs og óráðs,
var ekki fær um neitt.“
Claire heyrði um þetta til Rúss-
lands, og einnig um erfðaskrá By-
rons lávarðar, gerða og undirskrif-
aða, áður en Allegra dó, þar sem
upphæð var ætluð þessari dóttur
hans, en vissulega engin handa móð
ur hennar. Árið 1828, eftir áratugs
fjarvistir, kom Claire aftur til Eng
lands. Og næstu tvo áratugi að
undanteknum nokkrum ferðalögum,
aðallega sem kennslukona, dvaldist
hún í London.
Þar gekk hún hús úr húsi, ag-
andi auðmannsbörn frá Italíu, streð
andi og stritandi við slíkt uppeldis-
starf frá klukkan níu að rnorgni
til sjö að kvöldi. „Ægilegt líf,“
sagði Trelawny um þetta. „And-
styggilegur þrældómur.“
Samband hennar við Mary, stjúp
systur sína, var samband af aðdá-
un og öfund. Utan Englands eða