Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 8

Úrval - 01.04.1974, Blaðsíða 8
6 URVAL hringdi hún til læknisins og út- skýrði málið, áður en hann kom þangað. Þetta gerði lækninum sann arlega hægara um vik í skilgrein- ingu á orsökum sljóleikans, sem hafði gagntekið Harald. Konan hafði lagt grunninn að réttum ráð- um, og allt gekk svo að óskum. Einmitt í þess háttar aðstæðum er hægt að greiða úr öllu á nokkr- um dögum og vikum. Afbrýðisemi orsakar oft vangetu. Ekki sízt, ef maðurinn álítur konu sína ótrygga. Páll varð skyndilega vangeta, eftir að kona hans fór á námskeið og talaði í tíma og ótíma um þá skemmtilegu félaga, sem hún kynnt ist þar og kennarann, sem væri blátt áfram óviðjafnanlegur. Eiginmaðurinn fann sig afskiptan og óþarfan, sársauki hans og hefnd arlöngun birtist í vangetu. 4. Svolitlar skammir skaSa ekki. Róbert hafði óskað þess, að kona bans tæki ekki að sér heilsdags- vinnu utan heimilis. En skömmu síðar fékk hún gott t.ilboð og tók því. Honum varð að- eins að orði: „Ef þetta er nauðsyn, þá er að taka því.“ Viku síðar hófst vangeta hans. Eðlilegt rifrildi eykur sjaldan vand ann, það er niðurbæld reiði, sem oft verður ofdrífandi, innhverf þögn er oft bein orsök vangetu. 5. Ekki hlutverk hins aSgerðar- lausa. Margar konur eru uppaldar í þeirri trú, að það sé ókvenlegt að eiga frumkvæði um kynmök. Auð- vitað verður hver að hafa um slíkt sína háttvísi og þekkja hinn gullna meðalveg. En gagnkvæmt frum- kvæði gefur yfirleitt bezta raun um það sem báðum hæfir. Nýlega átti ég viðtal við nýgift- an mann, sem taldi sig ekki vekja aðdáun né löngun konu sinnar, og hann var að verða getulaus. Ég óskaði eftir konunni til við- tals og komst þá að raun um, að þetta var misskilningur af hans hálfu. En hún var viss um, að alit frumkvæði af sinni hálfu væri ókvenlegt og jaðraði við ruddaskap. Ég reyndi að koma henni í skiln- ing um, að ofurlítil atlot að fyrra bragði mundu engan skaða. Og vandamál þeirra gufaði brott sem dögg fyrir sólu. 6. Þreyttu ekki maka þinn á þrot- lausu samkvæmislífi. Ótal margar konur, sem alltaf vinna innan veggja heimilisins og sjá engan utanaðkomandi allan daginn, verða yfir sig glaðar við heimkomu mannsins frá störfum að kvöldi. Þær vilja þá gjarnan hafa gesta- boð heima eða fara út að skemmta sér. En þá má hún gæta sín að þreyta ekki eiginmanninn. Ofþreyta er ein helzta orsök vangetu. Þarna verða maður og kona að finna sam eiginlega einhvern meðalveg hvort við annars hæfi. 7. Engin uppgerð nægir, ef ein- lægni skortir. Konan hefur þá yfirburði yfir karlmann, að hún getur tekið þátt í samförum löngunarlaust. Jón varð alveg hamslaus, þegar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.