Skírnir - 01.01.1876, Blaðsíða 20

20
ALMENN TÍÐINDI.
hefir skýrt nákvæmlega frá {>essu öllu. Hann er raunar enginn
andatrúarmaBur, en gat fvrir sérstaka ná8 fengiB inngöngn á
fundinn. Stein þessi hefir mikiB rannsakaB Jetta mál, og fundið
orsakirnar, sem eru allt annaB, en ónáttúrlegar. þótt hann ekki
væri trúaBur, sýndi hann fundarmönnum og sannaBi, aö meB því
aB horfa fast og lengi á einhvern lítinn hlut, veikjast heilataug-
arnar svo, aB maBurinn missir mehvitund og tilfinningu í nokkurn
tíma. þetta eru orsakirnar til segulsvæfingarinnar, og þaB er
margreynt, aB þær geta ekki aBrar veriB. Konur eru vanalega
fljótari til aB svæfast, af þvi a8 þær eru veikari fyrir. Dr. Stein
reyndi þetta líka á dýrum, og þa8 haf8i sama árangur. J>á brá
andatrúöndum mjög í brún og bá8u hann hætta, en ekki fóru þeir
þó ofan af trú sinni a8 heldur, enda festir þa8 )íti8 á þeim,
þótt annaBtveggja náttúríegar orsakir séu fundnar til-þess, sem
þeir gera, e8a þó svik þeirra og prettir komist upp; „þa8 er
mönnunum a8 kenna“, segja þeir, „en andatrúin stendur öllu
hærra, og hana getur ekkert bifa8“.
Merkasta samkoma, sem haldin var ári8 sem lei8, var
landfræSingafundur sá, sem haldinn var í París í ágústmán-
u8i. Jafnframt samkomunni var haldin sýning á öllu því,
sem a8 landfræBi lítur, og hún var hin stórkostlegasta, sem
nokkurn tíma hefir veriB haldin í þeirri grein, enda spöruBu
Frakkar ekkert til a8 gera hana sem viBhafnarmesta og marg-
hreyttasta a8 hægt var. Allur su8urendi Tígulhallarinnar miklu
var skipaBur allskonar þjó8söfnum og landbréfum frá ýmsum
í
þjóBum og ýmsum tímum. Flest allt þa8, sem menntunin hefir
íramleitt í þá stefnu og sögur fara af, var þar saman komiB;
fyrstu hugmyndir fornmanna um lögun jarBarinnar og landaskipun
voru þar sýndar vi8 hliBina á beztu landbréfum þessarar aldar;
búningar og lýsingar á þjó8um frá ýmsum tímum, og sögur um
frægBarverk ýmissa þjóBa og uppgötvanir voru þar sem vottur
um menntunarástand og ötulleik mannkynsins. Af fáu geta menn
betur sé8 öll framfarastig mannkynsins, en meB því a8 bera þetta
allt saman hvaB vi8 annaB. Hómer hugsaBi sér jörBina sem flat-
brau8, sem var girt af útsænum, er rann í kringum hana. For-
feBur vorir gerBu eins. MiBgarBsormurinn lá um lönd öll, og