Skírnir - 01.01.1876, Page 35

FORNMENJAR í OLYMPÍU.
35
og fundiS bæSi liana og ýmsar ágætar og fróSlegar fornmenjar,
og um sögu og menntun Assýringa og Kaldea hefir ekkert eins
frætt menn og fundir þeir, sem hafa veriS í Ninive og Babylon,
og líkt má segja um ótal fornmenjafundi. — Fyrra ár var
byrjaS aS grafa eptir Zevs-hofinu í Olympíu. J>aS var
í fornöld eitt af hinum fegurstu og frægustu byggingum Grikkja.
Helztu myndasmiSir Grikkja á fornöldinni kepptust um aS skreyta
þaS sem bezt sjálft, og hver líkneskjan annari fegurri prýddi
það upp. J>aS var líka aS vonum, þvf aS þetta var einn af
mestu helgistöSum þeirra, og samningar og allskonar áríSandi
skjöl voru þar geymd og ýmislegt annaS, er vel átti aS varS-
veita. HofiS )á milli ánna Alfeos og Kladeón, i sama dalnum,
sem Olympsku leikirnir voru haldnir, og stóS langan tíma í fögr-
um blóma. En þegar Grikkland sjálft hafði lifað sitt fegnrsta,
og trúin á forngoðin var undir lok liðin, þá misstu lika helgi-
staðir goðanna álit sitt, einsog eBlilegt var. Frá þeim tíma er
nákvæm lýsing til á þessu hofi eptir Pásanías, er uppi var á
2. öld eptir Kr., og reit „Lýsing Grikklands“. |>egar menn
svo aptur á síðustu öldum fóru að ieita hofsins, var það horfið,
og menn fundu lengi vel ekki nema óraerkilegar leifar, er ekki
þótti vert að grafast meira eptir. Um 1850 ferSaSist þýzkur
vísindamaður, Ernst Curtius að nafni, til Grikklands, og fór um
Elis, þar sem hofiS lá. Hann tók þá eptir því, aS árnar, sem
runnu fram hjá því, höfðu hækkaS mjög farveg sinn, og boriS
sand og leðju á stabinn, þar sem hofiS hafði staðið, og þaS
þannig sokkið meS tímanum. Hann gaf út bók um ferS sína,
og skoraði á menn aB grafa þarna, og þóttist sannfærður um,
að það myndi bera góðan árangur. Nú vildi svo vel til, að hann
varS kennari FriSriks, ríkiserfingjans þýzka, og fékk fylgi hans
í málinu. Fyrst í októbermánuði fyrra ár var hyrjaS aS grafa.
þýzkur visindamaður einn, Gustav Hirschfeld, og húsameistari
nokkur, Adolf Bötticher, stýra fyrirtækinu, en 150 standa undir
þeira og vinna. Fyrst komust þeir að austurhlið hofsins. Hún
er víða hrunin, en þó má sjá, að hún hefir veriS mjög fögur
og vel smíðuS. Fyrir framan hana fannst fótstallur úr marmara,
stór og fallegur. Á hann var grafiS-letur; þaS var þakkarósk
i*