Skírnir - 01.01.1876, Blaðsíða 87

MANNALÁT.
87
Hann hófst fyrst til metor?a af HlöSvi Filipp. en frá því var
saga hans tíSindalítil, þangaStil Napóleon þribji branzt til valda.
jþá hófst hann af hverju metoröastiginu á annaB, og varS aS lok-
um yfirherforingi og lærifaSir Napóleons iitla. I ófriSnum 1870
var hann fyrir herdeild þeirri, sem ósigur beiS viS Forbach (6.
ágúst), og var seinna tekinn til fanga og fluttur til þýzkaiands.
Eptir aS hann kom heim aptur, fyigdi hann keisaravinum. Hann
þótti hafa gott vit á hermálefnum, og hefir fyrir þaS orSiS all-
nafnkenndur maSur. — Einn af merkismönnum Frakka, er
létust áriS sem leiS, er myndasmiSurinn Jean Baptiste Car-
peaux. Hann var fæddur 1827 í Valenciennes af fátækum for-
eldrum, en sýndi þegar í æsku, hvaS í honum bjó. Hann hnoS-
aSi saman myndir úr leir, sem allir dáSust aS, og þegar hann
var 14 ára gamail var hann sendur til Parísarhorgar aS læra
málverk og höggva marmaramyndir, og tók hann svo bráSum og
góSum framförum í því, aS undrum sætti. Hann ferSaSist síSan
til Rómaborgar, og þótti eptir þaS einn hinn bezti myndasmiSur
Frakka; nokkuS var bann álitinn sjálfráSur og frásnúinn sniSi
því, er Frakkar fylgja á myndum sínum, og fékk hann fyrir
þaS marga öfundarmenn og óvini, en aldrei gátu þeir þó kastaS
neinni rýrb eSa skugga á frægS hans fyrir þaS. Carpeaux
andaSist 11. oktbr. í fyrra úr krabbameini, og þótti mikill sökn-
uSur að honum. 1. desember í fyrra andaSist ein hin frægasta
leikmær Frakka, Virginie Déjazet. Hún var frá fyrsta sem
kölluS til þeirrar stöSu, og átti þó erfitt uppdráttar í fyrstu.
SíSan ferSaSist hún um NorSurálfuna, og þótti alstaSar leika
abdáanlega vel. Eptir þaS stofnaSi hún nýtt leikhús í París, er
þótti ágæta gott. HvaS sem hún lék, hvort þaS var heldur Na-
póleon fyrsti í Brienne, griSkona, eSa förukona, var hún jafnágæt,
og einkum þótti hún geta lýst tilfinningum þeirra, sem hún lék,
aSdáanlegara, en flestum öSrum var lagiS. 23. desember andaSist
og einn nafnkunnur rithöfundur Frakka: Arthur greifi de
la Guéronniére, sextugur aS aldri. Hann starfaSi framanaf
meS þeim Lamartine og Emil Girardin, en varS seinna einn af
áköfustu áhangöndum Napóleons þriSja, og skrifaSi mörg rit hon-
um til vegs og sóma, og gaf sig þá mikiS aS stjórnarefnum.