Norðurljósið - 01.01.1982, Blaðsíða 48

48
NORÐURLJÓSIÐ
50.000 skipa, hlöðnum biblíum og mönnuðum kristniboðum.
Hægt væri að byggja samkomuhús, svo að hvert mannsbarn
gæti, eftir 12 ár eða fyrr, átt þess kost að heyra fagnaðarerind-
ið. An þess að segja nokkurt orð kinkaði Jesús kolli, eins og
hann vissi mætavel það, sem ég hafði verið að hugsa um.
Hér var þó enginn matur á borðinu, aðeins borðskraut. Þó
gat ég ekki varist því að hugsa um marga máltíðina á hátíðum,
þegar við settumst við þetta borð og röðuðum í okkur
réttunum, uns við stóðum á blístri. Við urðum að skreiðast í
næsta, mjúka hægindastólinn og bíða eftir, að við gætum bætt
svolitlu meiru á okkur.
Allt í einu fór ég að hugsa um þær 7000 manneskjur, sem
daglega deyja úr hungri í löndum, þar sem bætiefnin A,B,C,
D, eru óþekkt, og börn ná aldrei fullum þroska. Ónotalega
varð mér við. Ef það stæði í mínu valdi að bæta úr þessu, vildi
ég heldur, að mér væri varpað í brennandi hraunstraum. Þegar
Drottinn stóð þarna, minntist ég þess, að hann hafði oft talað
um föstu, en ég hafði alltaf haldið, að þessi orð ættu við öðruvísi
búskaparhætti - löngu liðna tíma. Nú var ég alls ekki viss um
það. - Líklega hafði hann meint það, sem hann sagði.
Svefnhverbergið.
I hugsunarleysi hafði ég skilið klæðaskápinn eftir opinn. Hann
var einna líkastur lítilli fataverslun. Hann var gjörsamlega
fullur af fötum, jökkum og skyrtum. Ég þurfti ekki öll þessi föt.
En það var svo gott að hafa mikið úrval. Og það var einnig
gaman að því, þegar fólk veitti eftirtekt, hve þessi eða hin flíkin
færi mér vel. Drottinn Jesús sagði ekkert við mig. Nálægð hans
hér var nægjanleg.
A kommóðunni lá heil hrúga af skartgripum, og þar var
annað smáskraut. Ég var alinn upp við að bera virðingu fyrir
gjafmildi. Nú stóð ég og hugsaði um, hver mundi fá allt þetta,
ef ég færi inn í eilífðina í nótt. Hugsunin: að deila þessu út og
gefa það til Drottins starfs, var mér fjarlæg. Allt í einu datt mér
í hug, að ekki alls fyrir löngu hafði ég fengið þykkt bréf í pósti.
Það var frá trúaðri ekkju. Þegar ég opnaði það, datt
demantshringur á gólfið. I bréfínu stóð: Drottinn hefur talað
til mín út af þessum hring. Hann er einhver dýrmætasta eign,