Norðurljósið - 01.01.1982, Qupperneq 53

NORÐURLJÓSIÐ
53
þínu höfum vér fært þér gjöf.“ Hví byrjar þú ekki að lifa í trú,
en ekki í skoðun.“ Fjöldamargir atburðir flugu mér í hug.
Hvers vegna gerði ég ekki þetta eða hitt? Hvers vegna var það
ekki skynsamlegt að gera svo eða svo?
Það var eins og Drottinn hafði vonað, að ég færi að hugsa
þannig. Hann hélt því áfram: Þín ábyrgð er að hlýða orðum
mínum. Þá mun ég sjá um ávöxtinn, sem af því leiðir. Bænalíf
þitt hefur verið svo líflaust, af því að þú átt nóg af öllu. Þú
finnur enga alvarlega nauðsyn að lifa eftir boðorðum mínum.
Viltu koma þér í þær kringumstæður, að þú neyðist til að
horfa á MIG? Það mun umbreyta bænalífi þínu“, hélt hann
áfram. „Og enn eitt, William, þú biður oft um hluti, sem
stendur í þínu valdi að framkvæma. Það er ekki annað en
hræsni. Bið þú ekki Guð að gefa það, sem þú getur sjálfur gefið.
Að síðustu er það aðeins eitt, sem ég skal bæta við. Manstu
eftir því, að ég talaði við lærisveina mína um krossinn? Alla
þína ævi hefur þú reynt að byggja um þig varnarmúr gegn fórn
og þjáningum. I hvert sinn, er krossinn hefur augljóslega verið
framundan á götunni, hefur þú fundið einhverja hliðargötu til
að sleppa með brögðum framhjá honum. Þú hefur af öllu aíli
reynt að verja líf þitt - að frelsa það. Vilji einhver fylgja mér,
verður hann að afneita sjálfum sér og taka daglega upp kross
sinn og fylgja mér.“
Þetta var allt, sem hann sagði. Svo fór hann burtu. Og ég
varð glaður við. Glaður, af því að nú var ég einn og gat kropið á
kné. Það voru nokkrar ákvarðanir, sem ég var neyddur til að
taka, - og hversu feginn vildi ég taka þær nú þegar.
(Þýtt hefur úr fœreyska blaðinu Röddin, G.G. Akureyri).
Dæmisaga Natans
Við lesum í 2. Samúelsbók 12. kafla, 1.-7. grein:
„Og Drottinn sendi Natan til Davíðs, og hann kom til hans
°g sagði við hann: Tveir menn bjuggu í sömu borg, annar var
ríkur, hinn fátækur. Hinn ríki átti fjölda sauða og nauta, en
hinn fátæki átti ekki nema eitt gimbrarlamb, sem hann hafði
keypt og alið, og það óx upp hjá honum og með börnum hans.
Það át af mat hans og drakk af bikar hans og svaf við brjóst hans