Norðurljósið - 01.01.1982, Blaðsíða 127

norðurljósið
127
Hann gekk að dyrunum og gægðist með varfærni inn.
Hálfvegis bjóst hann við, að einhver vörður ræki hann á brott.
Hann varð því meir en lítið undrandi, er maður kom og spurði
hann vingjarnlega, hvort hann vildi ekki koma inn?
Eftir fáein andartök sat Izuchi á bekk, sem var fyrir innan
tjalddyrnar, hann hlustaði á sönginn, er nokkrir hvítir kristni-
boðar sungu.
Ekki fannst Izuchi söngurinn sérlega fagur, en hann sat kyrr.
Allt var að minnsta kosti þrifalegra hér en heima. Hvítur maður
fór að lesa. úr bók með svörtum spjöldum. Hann hlustaði á, að
hinn mikli, almáttugi Guð á himnum hafði sent frelsara til
jarðarinnar. Izuchi hafði aldrei heyrt um þennan Guð eða son
hans, sem varð frelsari heimsins.
Honum fannst þetta falleg saga. Hann heyrði, að hún yrði
sögð aftur næsta kvöld. Hann fór heim, ákveðinn í að koma
aftur.
Það varð ekki aðeins kvöldið eftir. Izuchi fór þangað á hverju
kvöldi, meðan tjaldið var í borginni. Hann fékk æ meiri áhuga
fyrir frásögnum þessarar bókar. Kvöld nokkurt stóð hann við
dyrnar og spurði, hvort hann gæti fengið þessa bók að láni til að
lesa dálítið meira í henni.
Auðvitað, sagði kristniboðinn hvíti. Eg skal gefa þér biblíu.
Þá getur þú sjálfur lesið hana í næði. Þá þarftu ekki að hugsa um
að vera kominn heim á einhverjum ákveðnum tíma. Izuchi fór
heim með bókina. En kvöldið eftir kom hann aftur. Þá var svo
margt, sem hann þurfti að spyrja um. Treystist þannig
sambandið milli hans og kristniboðans hvíta. Izuchi kom aftur
kvöld eftir kvöld. Fékk hann þá svör við spurningum sínumog
laerði sannleika biblíunnar. Dag nokkurn varð hann sannfærð-
ur um, að Guð í himnunum væri hinn sanni Guð. Hann
sannfærðist einnig um það, að hið eina, sem gæti veitt ævi hans
markmið og innihald, væri Jesús Kristur.
Ekki leið á löngu áður en Izuchi flutti í trúboðsstöðina. Hann
eignaðist heimili þar. Hann stundaði nám í gagnfræðaskóla og
lauk þar prófí. En ekki var auðvelt að fá atvinnu í þeim
greinum. Hann varð því að byrja sem verkamaður í papírsverk-
smiðjunni. Hann átti að búa í sama herbergi og margir aðrir
ungir menn, er unnu í verksmiðjunni. Hugsanir þeirra snerust