Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1923, Page 17

Þorvaldur Thoroddsen
17
lega geta menn skilið það nú, hvílíkt gagn hefði orðið
að því fyrir ísland, mentalíf þess og Reykjavíkur, að
Porvaldur Thoroddsen hefði sest þar að í þeim tilgangi,
og orðið höfuðfrömuður íslenskra náttúrurannsókna og
náttúrufræðslu í landinu sjálfu, og staðið þaðan í sam-
bandi við helstu náttúrufræðinga heimsins. Á því er eng-
inn efi, að hann hefði orpið frægðarljóma á ísland. Pað
gerði hann að vísu hvort sem var, og hann var líka höf-
uðfrömuður íslenskra náttúrurannsókna, en það varð á
annan hátt, og eigi á þann hátt, sem fslandi varð mest
sæmd að, sökum þess að það kunni eigi að meta hann.
Um sumarið sótti Thoroddsen um kennaraembætti
við latínuskólann í náttúrufræði, og var honum veitt það
29. júlí. Hann fór þá norður um sumarið og flutti sig
búferlum til Reykjavíkur. Tveimur árum síðar giftist
hann Póru Pjetursdóttur, biskups Pjeturssonar, góðri
konu og mjög vel mentaðri.
Sumurin 1886 og 1887 ferðaðist Thoroddsen um
alla Barðastrandarsýslu, ísafjarðarsýslu og Strandasýslu,
en sumarið 1888 um öræfin upp af Árnessýslu, Pjórsár-
dalinn, Kerlingarfjöll og Kjalveg, og sumarið eftir (1889)
um öræfin upp af Rangárvallasýslu, til Tórisvatns og
annara veiðivatna og alt austur að Vatnajökli. Á þessari
ferð fann hann Langasjó, er enginn vissi neitt af áður.
Um allar þessar ferðir ritaði hann rækilega bæði í And-
vara og í ýms útlend tímarit; vöktu rannsóknir hans all-
mikla athygli í útlöndum meðal landfræðinga og jarðfræð-
inga og þeirra manna, sem stunda íslensk fræði og tungu.
Hið konunglega landfræðisfjelag í Kaupmannahöfn hafði
20. október 1884 í viðurkenningarskyni gert hann að
brjeffjelaga, og 19. mars 1886 kaus sænska mannfræðis-
og landfræðisfjelagið hann líka brjeffjelaga sinn. fað
sama ár sæmdi »Vetenskapsakademiet* í Stokkhólmi
hann gullmedalíu Linnés. En nú fór líka sumum