Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1923, Qupperneq 103

Um hjúahald
103
Sumum kann að virðast, að alt of dýrt sje að láta hvern
ungling, sem byijar að vinna, fá ný, vönduð og mátuleg
verkfæri og verða svo að skifta um þau á fárra ára fresti.
En eg vil segja: íhugið, reynið og munuð þjer sannfærast
um, að þetta margborgar sig þegar frá líður. Svo verður
og að líta á það, að þegar þetta er komið rjett á stað, er
hægra um viðhald og viðauka. Þjer getið lfka reiknað ykkur
til tekna gleðina, sem Ijómar af andlitum smælingjanna, þegar
þjer með hlýlegu viðmóti fáið þeim nýja og fallega gullið til
eignar og umráða.
Varast verður að halda þeim sem eru á barnsaldri að
vinnu lengi í senn. Lofa þeim að hafa stutt á milli hvílda
og leika sjer annað veifið. Annars á að haga vinnunni
sem mest þannig, að hún finnist vera leikur, ekki ein-
ungis á meðan maðurinn er barn, heldur og framvegis. Er
þá vel ef svo tekst með slíkt meginatriði sem vinnan er.
Hún, sem næst góðri heilsu, sættir mann best við hið
daglega líf og er auk þess lykillinn að uppfyllingu
vona manns og eftirvæntinga. Og vinnan getur verið
ieikur hveijum þeim manni, sem er heilsugóður og ekki
skortir lífsnauðsynjar, sem hefur sæmilegt verksvit, vinnur með
góðum áhöldum og ofþreytir sig ekki með blindu ofurkappi,
eða með oflöngum daglegum vinnutíma ellegar af löngum
stöðum í senn.
Margir gera sjer og sfnum skaða og leiðindi með þvf að
hafa of langt milli hvílda.
í’egar unnin er erfiðisvinna, ætti ekki að líða lengri
tími milli þess sem fólk lætur líða úr sjer en 2—3 stundir1).
Þetta ættu bændur að setja v e 1 á sig, og þó sjerstaklega að
ofþreyta ekki hina smáu og kraftalitlu.
Börn, sem eru heilbrigð, una sjer ekki nema þau hafi
eitthvað fyrir stafni. Eyða þau oft mikilli orku við það, sem
þau taka sjer fyrir hendur með fijálsu móti. Ef rjett er að
farið, má snemma fara að gera nokkuð af þessari orku arð-
bæra. Það er þó aðalatriðið að það er holt fyrir þeirra
eigin framtíð.
Vill líka svo vel til að þetta er a u ð v e 11 að gjöra vegna
þess, að flest börn hafa ríka tilhneigingu til að líkja eftir
vinnu fullorðna fólksins, og hafa gaman af að vera með. Er
áríðandi að nota ijett þessa hneigð þeirra.
Ekki skyldi gera mikið að því að skjalla unglinga fyrir
‘) Sjá »Vinnan« bls. 24—31. »Vit og strit« bls. 26.