Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1923, Qupperneq 152

152
Sigrid Undset, Kristín Lavransdóttir
ar og Jóns Arasonar og fram til 1920. Hún er gott og þarft
verk. Þótt hún sje rituð handa Dönum, mun hún þó fræða
bæði Norðmenn og Svía um einhvern hinn merkasta þátt úr
æfisögu þjóðar vorrar, og einnig íslendinga sjálfa, einkum á
meðan þeir eiga enga kirkjusögu á íslensku. Hún er prýði-
lega vel útgefin af fjelaginu, með 53 myndum og íslands-
korti. Sjera í’órður Tómasson sá um útgáfuna og ritaði
langa og ágæta nafna- og efnisskrá, sem er hjer um bil
fjórði hluti af bókinni, og hin besta leiðbeining fyrir alla þá,
sem lesa hana. Um bók þessa hefur verið ritað í íslenskum
blöðum, og hjer skal því að eins ráðið lesendum Ársritsins að
eignast hana. í’eir menn, sem ganga í kirkjufjelagið, fá hana
fyrir árstillagið 2 kr. og 2 kr. og burðargjald að auki. Ann-
ars kostar hún að eins 6 kr. og er það ódýrt.
Sigrid Undset, Kristin Lavransdatter, 1—3. bindi.
Kria. 1920—1922, öll bindin 14 -j- 1384 bls. Verð 41 kr.
50 au. Aschehoug & Co. forlag.
Ekkert skáldrit, sem út hefur komið á Norðurlöndum á
þremur hinum síðustu árum, hefur vakið jafnmikla eftirtekt
sem skáldsaga sú, er hjer er nefnd. Það er eflaust hin merk-
asta skáldsaga, sem rituð hefur verið í Noregi. Hún gerist á
fyrri helming 14. aldar, en aðalmennirnir í sögunni Kristin
Lavransdóttir og maður hennar Erlend Nikulausson eru eigi
nefndir í neinum söguheimildum. Á 14. öld var engin saga
rituð i Noregi, og Islendingar voru þá hættir að rita sögur
Noregs konunga. Heimildarritin að sögu Norðmanna á þeim
tímum eru mestmegnis brjef, og er það aðdáanlegt, hve höf-
undurinn, frú Sigrid Undset, hefur getað kynt sjer vel og
rækilega lifnaðarhætti, siði og tíðaranda þjóðar sinnar á þeim
tímum, þá er heimildirnar eru svo magrar. Hún lýsir lffi
stórbændanna, hugsunarhætti manna og siðum í Noregi á
þeim tímum svo vel, að það vekur hina mestu aðdáun. En
snildarlegust er þó lýsingin á Kristínu sjálfri og Erlendi, hjóna-
bandi þeirra og ást. Saga þessi er öll mikið snildarverk.
I’eir íslendingar, sem lesa útlendar skáldsögur, ættu að lesa
hana fremur en aðrar útlendar sögur, sem út hafa komið á
síðustu árum, bæði sökum þess hve ágæt hún er og líka af
því, að efnið í henni er oss skylt. I henni er lýst lífi norsku
þjóðarinnar á þeim tímum, sem eru lítt kunnir á íslandi, þótt
íslendingar ættu þá allmikið við Norðmenn saman að sælda.
Fru Sigrid Undset hefur getið sjer mikla frægð með sögu
þessari; hennar hefur áður verið getið í Ársritinu, 1. ári og
þar er mynd af henni. Hún er fædd ( Kalundborg norðvest-