Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1923, Síða 174

174
Uni hinn íslenska Faust
við andlát sitt. Og um sjálfa sig segir hún ekki »jeg«, sem þó er flestra
manna siður, heldur »víf« (Hann löngu fyrirgefning fekk hjá vífi 2959
= mjer). Pað er gott til að glöggva sig á, hvílíkan svip önnur eins
hlífð við persónufomöfnin skapar málinu, að leggja út t. d. orð Bergþ
í brennunni: Víf var ungt gefið Njáli, og hefur víf því heitið honum,
að eitt skyldi ganga bæði yfir Njál og víf.
í annan stað mun jeg sýna nokkur dæmi þess, hvernig kjarni og
litur mnrgra setninga í frumritinu aflagast eða hverfur með öllu í þýð-
ingunni.
Wie meine Muhme, die beriihmte
Schlange
Und leider auch Theologie
Statt der lebendigen Natur,
da Gott die Menschen schuf hinein,
umgibt in Rauch und Moder nur
dich Tiérgeripp und Totenbein
Hier ist es Zeit, durch Taten zu
beweisen.
dass Manneswiirde nicht der
Götterhöhe weicht
Zufrieden jauchzet gross und klein:
Hier- bin ich Mensch, hier darf ich’s
seini
Man sieht sich leicht an Wald und
Feldern satt
Den Tag zu sehn, der mir in seinem
Lauf
nicht éinen Wunsch erfullen wird,
nicht einen
Ich gratuliere dir zum neuen
Lebenslaufl
Ein garstig Liedl Pfuil ein politisch
Liedl
Bravo! Bravo! Das war schön!
Es lebe die Freiheit! Es lebe der
Weinl
Und wenn es uns glúckt,
und wenn es sich schickt,
so sind es Gedanken!
Er ist ein Mann von vielen Graden
Wie sich Cupido regt und hin und
wider springt
sem höggormurinn fyrr á Edens
engi (335)
og líka guðfræði kenningar (357)
Höfundar lífsins ljósabl k
oss Ijetta skyldi æfimein,
en þú býr hjer við reyk og ryk
og rusl og dauðra manna bein
(414-17)
Um sönnun þess það verk mun
verða að liði,
að vorum stórhug guða af ei ber
(712—13).
því að æskan gleðst og ellin hjer
og óhætt þetta telur sjer (939—40)
Eg fegurð landsins hygg í hófi að
(1102)
er sje eg daginn, sinn er þreytir veg,
en síst mjer neina ósk vill rætast
láta (1556—7).
þú fagnar glaður nýrri æfi og
betri skjótt! (2072)
Og svei! Nú klæðir landsmál hann
í ljóð (2092)
Gaman slíkt er geði fró (2241)
En frelsið og vínið nú heiðra á
(2244)
Nú, hepni, sýn lit!
er hefjum við strit
og hugsum það samanl (2458—60)
þú vita skalt að hann er fróður
(2581)
er ástarguðinn fara vill að sýna sig
(2598)