Réttur - 01.01.1955, Qupperneq 71

RÉTTUR
71
komið niður fyrir 20%. Um ástandið núna í dag er ekki hægt að
gefa neinar ákveðnar tölur, en allar líkur mæla með, að land-
búnaðarfólkið sé ekki yfir 17—18% af þjóðinni nú. í þessu sam-
bandi má einnig minna á aðra þróun, sem þó er ekki hægt að
sanna með beinum tölum en allir kunnugir þekkja. Hún er sú,
að við það að stétt einhleypra vinnuhjúa bæði karla og kvenna
hefur nálega alveg horfið á þessum áratugum, þá hefur hinu
eiginlega vinnandi fólki við landbúnaðinn fækkað enn þá meir
en hlutfallstala sveitafólks segir til um. Því þegar einhleypu
vinnuhjúin hverfa, verður tala barna og gamalmenna stærri hluti
af heildartölunni en áður.
Á þetta er rétt að benda ef meta skal hluta þessa fólks í heild-
artekjuöflun þjóðarinnar, sem um var rætt hér að framan. En
þá verður niðurstaða þessara athugana sú, að þrátt fyrir þetta
síðast nefnda og einnig þrátt fyrir það, hve stutt landbúnaðurinn
er enn þá kominn í því að nota nýtízku tækni á mörgum sviðum,
þá skili landbúnaðarfólkið í þjóðarbúið u. þ. b. sínum hluta af
verðmæti þjóðarframleiðslunnar miðað við fólksfjölda. Auðvitað
getur þetta hlutfall tekið árlegum breytingum eftir árferði, verð-
lagi útflutningsframleiðslunnar á erlendum mörkuðum og ýmsu
fleiru Og hver heildarþróunin verður á næstu árum í þessum
efnum fer mjög eftir því, inn á hvaða braut hinar opinberu ráð-
stafanir, sem gerðar kunna að verða, beina honum. Koma þar bæði
til greina hin opinberu fjárframlög, sem til hans eru veitt, mark-
aðsöflun o. fl. Og ekki sízt lánsfjármöguleikar þeir, er honum
kunna að standa til boða.
+ Framleiðsluaukning þrátt fyrir fólksfækkun
Þá liggur næst fyrir að athuga þær breytingar, sem orðið hafa
á framleiðslumagni landbúnaðarins þennan tíma. Að lítt athuguðu
máli kynni einhverjum að detta í hug, að fram'eiðslan hefði minnk-
að, við svo mikla fólksfækkun, sem orðið hefur. En flestum mun
þó kunnugt um, að svo er ekki, heldur hið gagnstæða. Um alda-
raðir var sauðfé aðalbústofn á flestum býlum landsins, og afurðir
þess aðaltekjulind langflestra sveitaheimila. Sala mjó kur eða
mjólkurafurða var mjög lítil og aðeins frá þeim heimilum er næst
lágu stæ.stu kaupstöðunum og kauptúnunum. Sauðfé fór nokkuð
fjölgandi fyrri áratugina og var að meðaltali flest áratuginn 1930—