Andvari - 01.01.1979, Síða 12

10
JÓN ÞÓRARINSSON
ANDVABI
vafalaust lærðastur tónlistarmanna á landinu. Sigfús hafði góð orð urn
lögin, hvatti til þess að Páll héldi áfram að semja, en vildi helzt, að hann
kæmi til náms hjá sér í Reykjavík. Brátt leið að því, að svo yrði. En fyrst
sáust þeir Páll og Sigfús sumarið 1907. Það surnar var Friðrik konungur
áttundi hér á ferð, og var kvaddur saman úrvals karlakór, sem Sigfús
stjórnaði, til að skemmta honum. Kórinn fór í fylgd konungs austur um
sveitir og söng fyrir hann og fylgdarlið hans á áfangastöðum. Páll hlýddi á
kórsönginn í Þjórsártúni, og varð honum þetta hvatning til að fara til
Reykjavíkur og leita tilsagnar hjá Sigfúsi, en það mun þá um skeið hafa
verið draumur hans. I kórnum voru flestir eða allir helztu söngmenn
íslenzkir, sem þá voru uppi, og þarna í Þjórsártúni voru tónskáldin Svein-
björn Sveinbjörnsson og Arni Thorsteinson, auk danskra og íslenzkra þing-
manna og annarra hefðarmanna. En engan rnann nefnir Páll nema Sigfús
Einarsson, }ægar hann rifjar upp þetta atvik.
Páll tók skjótum framförum i orgelleik, ,,vináttan“ við hljóðfærið
breyttist í ástríðufulla ást, og brátt náði hann þeirri leikni, að athygli vakti í
umhverfi hans. Isólfur hafði karlakvartett, sem stundum hélt söngskemmt-
anir i Góðtemplarahúsinu á Stokkseyri, og var Páll barnungur, þegar faðir
hans lét hann leika á harmóníum á þessum tónleikum, meðan söngmenn-
irnir hvíldu sig. Einnig lék hann oft forspil og eftirspil við messugerðir í
S tokkseyrarkirkj u.
Það varð úr, að Páll fór til Reykjavíkur 1908. Hann bjó fyrst hjá föður-
bróður sínum, Jóni Pálssyni, og Onnu Adólfsdóttur, konu hans, og reynd-
ust þau honum sem heztu foreldrar. Niðri í sama húsi hjó Sigfús Einars-
son, svo að ekki var langt að sækja til kennarans, enda varð enginn drátt-
ur á því, að Páll hæfi námið.
Það mun engurn hafa komið annað til hugar en að Páll þyrfti að hafa
einhverja atvinnu samhliða náminu, og reyndi hann ýmislegt af því tagi.
Jón Pálsson var starfsmaður Landsbankans, og frá honum mun það hafa
verið runnið, að Páll yrði sendill í bankanum. En bankastjóranum,
Tryggva Gunnarssyni, leizt ekki á, þegar til kom, hve Páll var ókunnug-
ur i bænurn, og varð ekki af ráðningunni. Þetta fannst Páli þá ,,stórósigur“.
Fékk hann þá vinnu í húsgagnaverzlun og vinnustofu Jónatans Þorsteins-
sonar um skeið, og var síðan stutta hrið innanbúðarmaður hjá Agústi
Thorsteinson. Eftir það vann hann um tíma í steypuverksmiðju og starfaði
meðal annars að því að steypa gangstéttarhellur. Taldi hann sig hafa steypt
hellurnar, sem lengi voru - og eru kannske enn- i gangstéttinni framan við