Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 79

andvari
HALLÆRI oc; HNEYKSLISMÁL
77
um flesta bændur að segja á þessum slóSum. Jón var sjálfseignarbóndi, og jörSin
Skúta var hjáleiga frá Siglunesi. Engjar átti Jón víSa í ReySarárflóa og Nesdal,
í Skútudal og á sjálfu Siglunesi, og beitiland og fjörubeit átti bann líka víSa.
Um bústofninn er frekar óljóst, til dæmis nefnir hann aldrei, hvaS hann eigi
mörg bross, en fimm kýr átti hann og naut, og á aS gizka um 100 sauSfjár,
þegar mest var. Eins og viS mátti búast, stóS Jón fvrir stóru heimili, og nokkuS
af heimilisfólkinu átti líka fé.
Veturinn 1880-1881 var afskap'lega barSur á Siglunesi eins og víSar, „jarS-
laust“ frá 10. nóvember fram í apríl. Jón bóndi missti eina kú úr doSa og níu
ær af músáti, en annars var skepnufellir lítill eSa enginn. („Fjöldi músa leitaSi
þá til bæja og átu allt, er tönn á festi. Á SilfrastöSum í SkagafirSi náSust 2000
mýs á tæpum tveim mánuSum" (Þorvaldur Thoroddsen: FerSabók I, bls. 36).
Orlæti Jóns sést 29. marz 1881, þegar enn var ekki hægt aS láta sauSina liggja
úti og ekkert batamerki var sjáanlegt, en sarnt „hjálpaSi ég GuSmundi bér um
42 fjórSunga af heyi.“ Grasvöxtur var lítill næsta sumariS, einkum á harS-
velli, en úthey var þó nokkuS. NáSust rúmlega 325 hestar alls, en haustiS var
snjólítiS og hlýtt og Jón vongóSur um skepnuhaldiS.
StórhríSar voru í desember, en ]iaS var ekki fyrr en 5. janúar 1882, aS Jón
varS aS taka allar skepnur á gjcif. En þá versnaSi veSrið og varS mjög storma-
samt.
10. janúar. Hríðarveður eins og í gær, nema kvikulítið og mesta áfönn komin, svo
engin skepna kemst um jörðina og aldeilis jarðlaust og þaralítið.
15. janúar. Vestanstormur og rok annað slagið. Hvessti svo um nóttina, að æðiskaða
gjörði. Hér feykti tveimur hjöllum og braut talsvert Baldvins bát og byttu Sölva
og hnýfið af mínum bát, og grindahjall minn reif talsvert að vestan.
22. febrúar. Hríðarveður á vestan og svo stórt hagl um tíma, að ég hefi aldrei séð
annað eins.
24. febrúar. Hríð svo mikil á norðaustan, að engir treystu sér ofan í Nes, til að
gera við skepnurnar, og er það í fyrsta [sinn] alla mína tíð hér.
Hélt þetta illviðri áfram í marz, og nú fór að verða beylaust bjá mörgum, en
Jón á Siglunesi var óhræddur við að hjálpa nágrönnum sínum:
27. marz. Austan gola. Fóru piltar inn í Skútu eftir heyi, 7 hestum, lét ég fá
presti 2 hesta, hvör baggi ein vætt, og Benedikt á Skútu einn hest, 22 fjórðunga.
I byrjun apríl sýndist veturinn vera á enda, en vonin sveik menn illa.
9- apríl. Stórhríð á norðaustan, sem ég bið góðan Guð að láta ekki lengi vara.
14. apríl. Enn nú meira frost og kuldi. Var nautið drepið.
24. apríl. Sama frostdrif. Kom hér Benedikt með landskuldar sauðina og borgaði
leigurnar með 5 krónurn. Lánaði ég honum kornskeppu og hjálpaði honum [um|
hey.
27. apríl. Stórhríð allan daginn og mesta helja. Guð minn góður gefi bót á því
bráðlega.