Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 120

118
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
ANDVARI
kistu vel mikla, en hann hafði í handarkrika sér eirketil, er hann fór í brott.
Hafa menn þat síðan fyrir satt, at hann hafi látit fara annathvárt eða bæði í
Krumskeldu ok látit þar fara á ofan hellustein mikinn.
Skalla-Grímr kom heim um miðnættisskeið ok gekk þá til rúms síns ok lagðist
niðr í klæðum sínum. En um morgininn, er lýsti ok menn klæddust, þá sat Skalla-
Grímr fram á stokk og var þá andaðr ok svá stirðr, at menn fengu hvergi rétt
hann né hafit, ok var alls við leitat.
Þá var hesti skotit undir einn mann. Hleypði sá sem ákafligast, til þess
er hann kom á Lambastaði. Gekk hann þegar á fund Egils ok segir honum
þessi tíðendi. Þá tók Egill vápn sín ok klæði ok reið heim til Borgar um kveldit,
ok þegar hann hafði af baki stigit, gekk hann inn ok í skot, er var um elda-
húsit, en dyrr váru fram ór skotinu at setum innanverðum. Gekk Egill fram í
setit ok tók í herðar Skalla-Grími ok kneikði hann aftr á bak, lagði hann niðr í
setit ok veitti honum þá nábjargir. Þá bað Egill taka graftól ok brjóta vegginn
fyrir sunnan. Ok er þat var gört, þá tók Egill undir höfðahlut Skalla-Grími, en
aðrir tóku fótahlutinn. Báru þeir hann um þvert húsit ok svá út í gegnum vegg-
inn, þar er áðr var brotinn. Báru þeir hann þá í hríðinni ofan í Naustanes. Var
þar tjaldat yfir um nóttina. En um morgininn at flóði var lagðr Skalla-Grímr í
skip ok róit með hann út til Digraness. Lét Egill þar gera haug á framanverðu
nesinu. Var þar í lagðr Skalla-Grímr ok hestr hans ok vápn hans ok smíðartól.
Ekki er þess getit, at lausafé væri lagt í haug hjá honum.
Egill tók þar við arfi, löndum og lausum aurum. Réð hann þá fyrir búi.
Þar var með Agli Þórdís, dóttir Þórólfs ok Ásgerðar.
Athyglisvert er, að Þórdísar skuli vera getið í lok }>essarar frásagnar, en hún
kemur einmitt við sögu, þegar sagt er undir lokin frá afdrifum silfursins Aðal-
steins konungs. Egill var þá kominn suður að Mosfelli til Þórdísar og Gríms
Svertingssonar, var á níunda tigi og þá hress maður fvrir annars sakar en sjón-
leysis.
Þat var um sumarit, er menn bjuggust til þings, þá beiddi Egill Grím at ríða til
þings með honum. Grímr tók því seinliga. Ok er þau Grímr ok Þórdís töluðust
við, þá sagði Grímr henni, hvers Egill hafði beitt. ,,Vil ek, at þú forvitnist, hvat
undir mun búa bæn þessi.“
Þórdís gekk til máls við Egil frænda sinn. Var þá mest gaman Egils at ræða
við hana. Ok er hon hitti hann, þá spurði hon: ,,Er þat satt, frændi, er þú vill
til þings ríða? Vilda ek, at þú segðir mér, hvat væri í ráðagörð þinni.“ ,,Ek skal
segja þér,“ kvað hann, „hvat ek hefi hugsat. Ek ætla at hafa til þings með
mér kistur þær tvær, er Aðalsteinn konungr gaf mér, er hvártveggja er full af
ensku silfri. Ætla ek at láta bera kisturnar til Lögbergs, þá er þar er fjölmennast.
Síðan ætla ek at sá silfrinu, ok þykki mér undarligt, ef allir skipta vel sín
í milli. Ætla ek, at þar myndi vera þá hrundningar eða pústrar, eða bærist at
um síðir, at allr þingheimrinn berðist." Þórdís segir: „Þetta þykki mér þjóðráð,
ok mun uppi, meðan landit er byggt.“
Síðan gekk Þórdís til tals við Grím ok sagði honum ráðagörð Egils. „Þat
skal aldri verða, at hann komi þessu fram, svá mikluni firnum." Ok er Egill