Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 124

122
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
ANDVARI
Haraldr konungr var í Víkinni, þá er Þórólfr var í hernaðinum, ok fór um
haustit til Upplanda ok þaðan norðr til Þrándheims ok sat þar um vetrinn ok
hafði fjölmenni mikit.
Þar váru þá með konungi Sigtryggr ok Hallvarðr ok höfðu spurt, hvernig
Þórólfr hafði búit at herbergjum þeira í Hísing ok hvern mannskaða ok fjár-
skaða, er hann hafði þar gört. Þeir minntu konung oft á þat ok svá þat með,
at Þórólfr hafði rænt konung ok þegna hans ok farit með hernaði þar innan
lands. Þeir báðu konung orlofs til, at þeir bræðr skyldi fara með liði því, er
vant var þeim at fylgja, ok sækja heim at Þórólfi.
Konungr svarar svá: „Vera munu ykkr þykkja sakar til, þó at þit ráðið Þórólf
af lífi, en ek ætla, at ykkr skorti mikit hamingju til þess verks. Er Þórólfr ekki
ykkarr maki, þó at þit þykkizt vera menn hraustir eða vel at ykkr görvir.“
Þeir bræðr sögðu, al þat myndi brátt reynt verða, ef konungr vill þeim lof
til gefa, ok segja, at þeir hafa oft lagt á hættu mikla við þá menn, er þeir áttu
minna í at hefna, ok hafði þeim oftast orðit sigrs auðit.
En er váraði, þá bjuggust menn ferða sinna. Þá var enn, sem fyrr sagt, at
þeir Hallvarðr bræðr heldu á því máli við konung. Hann kvaðst þá lofa, at þeir
tæki Þórólf af lífi, - ,,ok veit ek, at þit munuð færa mér höfuð hans, er þit komið
aftr, ok með marga dýrgripi. En þó geta þess sumir menn,“ segir konungr, „ef
þit siglið norðr, at þit munið bæði sigla ok róa norðan.“
Nú búast þeir sem skjótast ok höfðu tvau skip ok hálft annat hundrað
manna, ok er þeir váru búnir, taka þeir landnyrðing út eftir firðinum, en þat er
andviðri norðr með landi.
í 22. kap. er sagt frá aðför að Þórólfi Kveld-Úlfssyni og falli lians, og
sjáum vér þar, hversu fór fyrir þeim hræðrum: að þeir Snarfari og Harðfari,
er áður voru sagðir hvatfærri en aðrir menn í skipförum, komust nú hvergi
leiðar sinnar og urðu loks að snúa aftur við lítinn orðstír. (Höfundur skerpir
andstæðurnar enn meira með því að láta konung sigla „sem af tók ... „hrað-
byrja.“)
En þegar at morgni dags lét konungr draga segl sín ok sigldi suðr, sem
af tók. En er á leið daginn, þá fundu þeir konungr róðrarskip mörg í hverju
eyjarsundi, ok hafði lið þat ætlat til fundar við Þórólf, því at njósnir hans höfðu
verit allt suðr í Naumudal ok víða um eyjar. Höfðu þeir orðit vísir, at þeir
Hallvarðr bræðr váru komnir sunnan með lið mikit ok ætluðu at Þórólfi. Höfðu
þeir Hallvarðr haft jafnan andviðri, ok höfðu þeir dvalizt í ýmsum höfnum,
til þess er njósn hafði farit it efra um land, ok höfðu þess orðit varir njósnar-
menn Þórólfs, ok hafði þetta herhlaup fyrir þá sök verit.
Konungr sigldi hraðbyrja, til þess er hann kom í Naumudal, lét þar skipin
eftir, en hann fór landveg í Þrándheim. Tók hann þar skip sín, sem hann
hafði eftir látit, helt þá liðinu út til Hlaða. Spurðust brátt þessi tíðendi ok kómu
fyrir þá Hallvarð, þar er þeir lágu. Sneru þeir þá aftr til konungs, og þótti
þeira ferð heldr hæðilig.
Gamansemi Egluhöfundar er þannig stundum blandin talsverðu háði, og