Andvari - 01.01.1979, Page 131

andvari
GAMANSEMI SNORRA STURLUSONAR
129
Synir Haralds gerðust margir, þegar þeir uxu upp, „ofstopamenn miklir
innan lands ok váru sjálfir ósáttir“, eins og segir í 33. kap. Reyndi Haraldur
að miðla málum, en dró þó mest taum Eiríks blóðaxar, er vera vildi yfirkon-
ungur allra bræðra sinna.
Frá afdrifum Rögnvalds réttilbeina og Guðröðar ljóma, tveggja sona þeirra,
er Haraldur átti með Snæfríði Svásadóttur, segir kostulega í 34. kap.:
Rögnvaldr réttilbeini átti Haðaland, hann nam fjölkynngi ok gerðist seiðmaðr.
Haraldi konungi þóttu illir seiðmenn. Á Hörðalandi var sá seiðmaðr, er hét Vit-
geirr. Konungr sendi honum orð ok bað hann hætta seið. Hann svaraði ok kvað:
Þat ’s vá lítil,
at vér síðim,
iiarla börn
ok kerlinga,
es Rögnvaldr stðr
réttilbeini,
hróðtuögr Haralds,
á Haðalandi.
En er Haraldr konungr heyrði þetta sagt, þá með hans ráði fór Eiríkr blóðöx
til Upplanda ok kom á Haðaland. Hann brenndi inni Rögnvald bróður sinn
með átta tigu seiðmanna, ok var þat verk lofat mjök.
Guðröðr ljómi var um vetrinn með Þjóðólfi í Hvini, fóstrföður sínum, á kynn-
issókn ok hafði skútu alskipaða, ok vildi hann fara norðr á Rogaland. Þá lögðust
á stormar miklir, en Guðröði var títt um ferð sína, ok lét hann illa um dvölina.
Þá kvað Þjóðólfr:
Farið ér, áðr fleyja
flatvöllr heðan batnar,
verpr Geitis vegr grjóti,
Guðröðr, um sjá stóran.
Vindbýsna skaltu, vísi
víðfrægr, heðan bíða.
Vesið með oss, unz verði
veðr. Nú ’s brivi fyr Jaðri.
Guðröðr fór sem áðr, hvat sem Þjóðólfr mælti. En er þeir kómu fyrir Jaðar,
þá kafði skipit undir þeim, ok létust þar allir.
Ein allra sérstæðasta frásögn Heimskringlu er sú, sem hér fer á eftir af
Evsteini illa í 12. kap. Hákonar sögu góða:
Evsteinn Upplendingakonungr, er suntir kalla inn ríkja, en sumir inn illa, hann
herjaði í Þrándheim ok lagði undir sik Eynafylki ok Sparbyggvafylki ok setti þar
yfir son sinn, er hét [Önundr]. En Þrændir drápu hann. Eysteinn konungr fór annat
sinn herför í Þrándheim ok herjaði þá víða ok lagði undir sik. Þá bauð hann
Þrændum, hvárt þeir vildu heldr hafa at konungi þræl hans, er hét Þórir faxi, eða