Andvari - 01.01.1979, Qupperneq 143

andvari
GAMANSEMI SNOREA STURLUSONAR
141
komu þau tíðindi sunnan úr landi, að synir Eiríks blóðaxar væru komnir t'rá
Danmörku og færu með hernaði. Tókust þá sættir með Hákoni konungi og
Þrændum, og snerust þeir sem einn maður til varnar gegn Eiríkssonum. Þeim
átökum linnti ekki fyrr en með falli Hákonar konungs í orustu á Fitjum. Segir
svo frá andláti konungs á 32. kap. sögu hans:
Hákon konungr gekk út á skeið sína, lét þá binda sár sitt, en þar rann blóð
svá mjök, at eigi fekk stöðvat. Ok er á leið dag, þá ómætti konung. Sagði hann
þá, at hann vill fara norðr á Alreksstaði til bús síns. En er þeir kómu norðr at
Hákonarhellu, þá lögðu þeir þar at. Var þá konungr nær lífláti. Kallaði hann þá
á vini sína ok segir þeim skipan þá, er hann vill hafa á um ríkit. Hann átti dóttur
eina barna, er Þóra hét, en engan son. Hann bað þá senda þau orð Eiríkssonum,
at þeir skyldu konungar vera yfir landi, en hann bað af þeim virkða vinum sínum
ok frændum. „En þótt mér verði lífs auðit,“ segir hann, ,,þá mun ek af landi fara
ok til kristinna manna ok bæta þat, er ek hefi brotit við guð, en ef ek dey hér í
heiðni, þá veiti mér gröft þann, er yðr sýnist.“ Ok litlu síðar andaðist Hákon
konungr þar á hellunni, sem hann hafði fæddr verit.
Þess varð því að bíða enn um hríð, að Norðmenn tæki kristni, svo að hrifi,
eða komu Olafs konungs Tryggvasonar.
Haraldur Danakonungur Gormsson gerði eina tilraun til að kristna Norð-
menn, og segir kostulega frá henni í 27. kap. Ólafs sögu Tryggvasonar. En Ótta
keisari af Saxlandi og Poppó biskup hans höfðu þá í herferð til Danmerkur
knúið Harald til að láta skírast. Síðan segir svo í fyrrnefndum 'kapítula:
Haraldr konungr hafði áðr orð send Hákoni jarli, þá er konungr sat í Mársey,
at jarl skyldi korna til liðveizlu við hann. Var jarl þá kominn til eyjarinnar, er
konungr hafði skírast látit. Sendir þá konungr orð, at jarl skyldi koma til fundar
við hann. En er þeir hittast, þá nauðgar konungr jarli til að láta skírast; var þá
Hákon jarl skírðr ok þeir menn allir, er þar fylgðu honum. Fekk þá konungr í
hendr honum presta ok aðra lærða menn ok segir, at jarl skal láta skíra allt lið í
Noregi; skilðust þeir þá. Ferr Hákon jarl út til hafs og bíðr þar byrjar. En er
veðr þat komr, er honum þótti sem hann myndi í haf bera, þá skaut hann á land
upp öllum lærðum mönnum, en hann sigldi þá út á haf, en veðr gekk til útsuðrs ok
vestrs. Siglir jarl þá austr í gögnum Eyrarsund. Herjar hann þá á hvárttveggja
land. Síðan siglir hann austr fyrir Skáneyjarsíðu ok herjaði þar ok hvar sem hann
kom við land. En er hann kom austr fyrir Gautasker, þá lagði hann at landi.
Gerði hann þá blót mikit. Þá kómu þar fljúgandi hrafnar tveir ok gullu hátt. Þá
þykkist jarl vita, at Óðinn hefir þegit blótit ok þá mun jarl hafa dagráð til at
berjast.
Þessi frásögn af Hákoni jarli, þá er hann skaut á land upp öllum lærðum
tnönnum, minnir ögn á viðbrögð Eiríks rauða við presti þeim, er Ólafur kon-
ungur Tryggvason sendi til Grænlands með Leifi Eiríkssyni. En 96. kap. sög-
unnar er á þessa leið:
Ólafr konungr sendi ok þat sama ár Leif Eiríksson til Grænlands at boða