Andvari - 01.01.2003, Blaðsíða 17
andvari
HANNIBAL VALDIMARSSON
15
hluta bústofnsins og gátu rétt staðið skil á leigubúfé þegar þau skiluðu
Bakka af sér um vorið. Valdimar stundaði sjóróðra þessi ár, mest með
Gísla Gíslasyni bónda og formanni á Fífustöðum, en sló túnin í land-
legum með hjálp sonanna. Elín sinnti um heyskap og önnur útistörf
með hjálp barnanna eftir því sem þau eltust. Hannibal fékk að taka til
hendi eins og önnur börn á þessum tíma. Fermingarvorið í Selárdal,
árið 1917, var hann fjórtán ára sendur til sjóróðra að Hóli í Bakkadal.
Hann hafði áður verið lánaður þangað á sumrin, árin á Bakka. Þó að
fjölskyldan byggi við bág kjör í Ketildölum batt Hannibal æ síðan
tryggð við sveitina og að því kom að hann endurnýjaði kynni sín af
Selárdal að ævikveldi.
Vorið 1917 var hið erfiðasta fyrir Elínu og Valdimar. Eftir fjármissi
og skuldabasl í framhaldi af húsbrunanum á Bakka urðu þau nú að
yfirgefa Melstað, því eigandinn ákvað að selja hjáleiguna. Elstu bömin
höfðu verið send í burtu, Guðrún og Hannibal í vinnumennsku og Jón
var kominn í vélsmíðanám hjá Guðmundi J. Sigurðssyni á Þingeyri.
Enn einu sinni tóku Elín og Valdimar upp bú sitt og fluttu nú aftur
norður að ísafjarðardjúpi, í Hnífsdal, þar sem þeim bauðst húsnæði hjá
Guðrúnu Jensdóttur sem verið hafði vinnukona hjá þeim á árum áður.
Valdimar gerðist daglaunamaður hjá Ásgeirsverslun á Isafirði, og gekk
til vinnu úr Hnífsdal. Hann hélt nokkrum ám en varð að láta kúna frá
sér. Um haustið keyptu þau lítið hús í Dalnum og héldu þar kindurnar
ásamt þremur geitum. Árið eftir, 1918, fluttu þau inn til Isafjarðar og
hættu þá öllum búskap. Næstu ár bjuggu þau í kaupstaðnum í Skutuls-
firði, þar til veturinn 1921 að Valdimar deyr á 55. afmælisdegi sínum.
Elín Hannibalsdóttir bjó áfram á ísafirði ásamt bömum sínum sem
heima voru, þar til hún fluttist með Sigríði dóttur sinni til Reykjavíkur
1936. Þar lést hún 1953. Að dánarbeði hennar komu synir hennar,
Hannibal og Finnbogi Rútur, báðir alþingismenn, og dæturnar Guðrún
Ijósmóðir og Sigríður talsímavörður. Jón vélsmiður bjó á Isafirði.
Ollum hafði þeim tekist að komast til nokkurra mennta og álits. Að
loknu löngu dagsverki gat Elín kvatt með nokkru stolti.
Þegar fjölskyldan flutti í kaupstaðinn við Skutulsfjörð var Hannibal
á sextánda ári. Hann stundaði sjómennsku næstu ár, en sjóveiki hrjáði
hann alla tíð. Framtíð hans var óráðin. Hann hafði gengið í bamaskóla,
fyrst í Amardal og síðar í farskóla í Ketildölum, tvo til fjóra mánuði
hvem vetur, eftir þeirrar tíðar hætti. Elín og Valdimar höfðu hýst far-
kennara og skóla þá vetur sem þau bjuggu í Bakkadal og Selárdal og