Andvari - 01.01.1882, Qupperneq 38

34
Sólin
contra c), þarf hluturinn, sem hljóðið gengur út frá,
að gjöra 16 sveiflur á sekúndu ; hæsti tónn, sem notaður
er í hljóðfæraslætti (soxstrykað c), kemur fram við rúmar
8000 hreyfingar á sekúndu. Allir tónar, sem notaðir
eru í söng og hljóðfæraslætti koma fram af hreyfingum,
sem iiggja hér á milli. Ef nú t. d. strengur hreyfist
860 sinnum á sekúndu (tvístrykað a), þá verður fyrsta
hljóðbyigjan á þessum tíma að vera komin 1050 fet,
þegar seinasta hylgjan fer frá strengnum, og af því er
hægt að sjá hve löng bylgjan er; hver byigja er þá
rúmir 15 þumlungar. Af þessu leiðir, að því hærra
sem hijóðið er, því styttri verða bylgjurnar, ogþví iægri
því lengri; við 16 sveiflur á sekúndu veiða bylgjurnar
þá nærri 66 feta langar. Til eru miklu hærri tónar en
þeir, sem notaðir eru í söng; þá má t. d. heyia í
fuglaröddum; hæzti tónn, sem mældur hefir verið, gjörir
rúmar 36,000 sveiflur eða hljóðbylgjur á sekúndu.
Nú hafa menn komizt að því, að ljósinu er eins
háttað; það er eigi annað en eintómar hreyfingar, að-
eins miklu smærri og tíðari en þær sem vér nú gátum
um. Eins og steinninn, sem datt, að eins gat framleitt
bylgjur, af því hann dattniður í vatn, og eins og hljóðið
er bundið við loptið, eins verður þá Ijósið að vera bundið
við eitthvað þunnt og sveigjanlegt efni, sem getur borið
Ijósbylgjurnar úr einum stað í annan. fetta efni kalla
menn ljósvaka eða «ether». Allur geimurinn er fullur
af þessuin ljósvaka og stjörnurnar eru eins og þungir
kjarnar í þessu ómælandi hafi; hann er svo þunnur og
smágjör, að hann fer í gegnum og er í öllum hlutum,
og eins og himinhnettirnir synda í «ether»-hafinu, eins
fyllir Ijósvakinn millibilin milli frumagnanna í hverjum
hlut, hversu smár sem hann er, dauður eða lifandi.
Ljós- og hitabylgjurnar beras tgegnum ljósvakann í allar
áttir frá lýsaudi líkömum, en það sem kemur þessum
hreyfingum á stað og framleiðir hita og Ijós, er hreyíing