Andvari - 01.01.1882, Page 57
53
III.
Um jarðskjálfta
eptir
Þorvald Thoroddsen.
í>að er naumlega hægt að ímynda sér nokkuS ótta-
legra en mikinn jarðskjálfta, jörðin titrar og skelfur og
gengur upp og niður eins og bylgjur á sæ, fjöllin
klofna, jarðvegurinn rifnar í sundur, ár falla úr farvegi
sínum og þorna upp, brunnar og uppsprettur hverfa,
hús og hallir falla til grunna og drepa hverja skepnu,
sem undir verður, hafið sogast frá ströndinni en kemur apt-
ur hvítfyssandi og gleypir borgir og bæi, kastar skipum
á þurrt land og fiytur hús út á reginhaf; jarðvegurinn
umturnast allur og breytist, neðau jarðar heyrast dunur
og dýnkir og hver skepna stendur höggdofa og hyggur
kominn heimsenda. Fyrir slíkum undrum eru menn
hvergi óhultir, hvorki ofanjarðar nó neðan, námur falla
saman og kviksetja málmnemana og sterkustu bygging-
ar manna hrynja eins og spilahús við lítinn gust. þ>aS
er því eigi undarlegt þó ótti og skelfing grípi hvern
mann, þegar jarðvegurinn, sem vér frá blautu barns-
beiui höfum álitið fastan og óhreyfanlegan, leikur á
reiðiskjálfi og tjón og dauði hvervetna er í vændum.
Þó jarðskjálftar haii hér á íslandi sjaldan gort stóran
skaða, þá liafa þeir þó annarsstaðar orðið mörgum