Tímarit lögfræðinga - 01.06.1951, Qupperneq 5

MeSfcrS opinbcrra mála
79
þessara orðin og voru hvar fjarri því að svara til þeiri’a
krafna, sem nú eru gerðar til meðferðar opinberra mála.
Þjóðarheill og þjóðarsómi krafðist þess, að um þetta
væri bætt. Árin milli 1930 og 1940 var tekið að vinna að
nýskipun á meðferð einkamála í héraði, enda höfðu lög
um það efni verið þangað til haldin samskonar ágöllum
og lög um meðferð opinberra mála. Árangur þeirrar vinnu
voru svo lög nr. 85/1936 um meðferð einkamála í héraði.
Var þá og samtímis gert frumvarp um meðferð opin-
berra mála, sem varð þó ekki að lögum. Loks, 27. júní
1947, var þeim Gizuri Bergsteinssyni og Jónatan Hall-
varðssyni hæstaréttardómurum ásamt undirrituðum falið
að semja frumvarp til laga um meðferð opinberra mála.
Höfðu þeir auðvitað ið eldra frumvarp til hliðsjónar, en
önnur og fyllri ákvæði voru gerð um margt. Fylgdist
dómsmálaráðherra með starfi þeirra, enda voru óskir hans
um einstök atriði að sjálfsögðu teknar til greina. Verki
sínu luku inir þrír nefndarmenn árla vetrar 1948, og var
frumvarp þeirra lagt fyrir alþingi 1948. Dagaði frum-
varpið þá uppi. Og á sama veg fór einnig á alþingi 1949.
Það, sem þessari meðferð frumvarpsins olli, var í sjálfu
sér ekki það, að þingið vildi ekki breytingar á löggjöf
um meðferð opinberra mála slíkar sem lagt var til í
frumvarpinu, heldur hitt, að svo þótti sem þrjú ákvæði
þess mundu hafa í för með sér kostnað, sem komast mætti
hjá, enda þótt enginn muni hafa neitað því, að einnig
þau ákvæði væru endurbót á því ástandi, sem fyrir var.
Ákvæðin voru þessi:
1. Skipun saksóknara ríkisins. Sú skoðun hafði komið
fram, að óhæfilegt væri, að ákæruvaldið væri í höndum
Þólitísks ráðherra, enda hafði sérstakt frumvarp um sak-
sóknara ríkisins verið flutt á alþingi, en ekki gengið þar
fram, með því að frumvarp um meðferð opinberra mála
væri þá í smíðum, og ættu ákvæði frumvarpsins þar heima.
Eu, þegar svo til meðferðar aðalfrumvarpsins kom, þá
fundu fyrirmæli þess um saksóknara ríkisins ekki náð