Hlín - 01.01.1926, Síða 56

54
Hlin
fyrsta stigi vaxtarins. — Ef dropar setjast innan á glerið
verður að þurka þá vandlega af, ef þeir drjúpa niður í
sáðreitinn, skilja þeir oft eftir myglubletti. Myglan er, sem
kunnugt er, ofurlítil grænulaus planta (sníkjusveppur).
Hún er því inesti vágestur í sáðreit. Á myglubletti er
gott að sá fínum, þurrum sandi (kalksandur er bestur)
eða muldum viðarkolum.
Þegar dreifsáð er úti, er aðferðin svipuð. Beðin eru
rökuð með garðhrífu, svo yfirborðið sje sem sljettast,
og fræunum dreift yfir svo jafnt sem hægt er, og fræið
þakið á sama hátt og áður er sagt. Sú aðferð er einnig
notuð við dreifsáningu úti, að saxa fræið niður í mold-
ina með garðhrífunni (tindunum). Petta er mikið fljótlegra
og einfaldara og getur tekist vel, ef vandlega er að unn-
ið. (Það má dreifsá birkifræi, spinati, hreðkum, maínæp-
um o. fl.).
Raðsáning er mest notuð við útisáningu. Þá eru fyrst
dregnar línur í beðin, sem hægast er gert á þann hátt,
að meðallagi gildur kaðall er dreginn fram og aftur eftir
endilöngu beðinu, þar til vel mótar fyrir línum, þá er
gerð rás í línuna með hrífuskaftinu, hæfilega djúp eftir
stærð fræsins og í hana er fræinu sáð, þá er moldinni
velt yfir með bakkanum á hrífuhausnum, síðan er mold-
inni þrýst niður með trje »bréttinu« eins og fyr er getið.
Sje um stærri svæði að ræða, er notaður »valti«, sem
velt er yfir beðin. Sje moldin í votara lagi, þegar sáð er,
má bíða með að »valta« þar til þornar. — Ef sáð er í
stærri stíl, eru oft notaðar sáðvjelar. »Planet Junior« heitir
ein tegund sáðvjela, sem þykir ágæt. Hún býr til sáðrás-
ina, sáir, þekur fræið, og þrýstir því niður, alt í einni
umferð. Pessar vjelar eru mjög handhægar og spara
mikið fræ.
Pað ér mjög áríðandi að sáningin sje vel og dyggi-
lega af hendi leyst, hún er eitt aðalskilyrði fyrir vexti og
þrifum plöntunnar. Alla vandvirkni og þrifnað skal við