Hlín - 01.01.1926, Qupperneq 63

min
öl
jeg haft búhokur í smáum stíl. Kú hefi jeg enga, en í
þess stað nokkrar geitur, og geri jeg það vegna þess:
Fyrst, að áhættuminna er að eiga nokkrar geitur en eina
kú, sem brugðist getur, þegar minst varir. Annað, að
geitur þurfa minna hey til að mjólka jafnmikið og kýr.
Priðja, að jeg hefi litla töðu og gengur ver að fá haga
handa kú en geitum. Pær mjólka vanalega hjá mjer frá
því á vorin og fram á Góu, og verð jeg þá að kaupa
mjólk um tíma.
Ein hlunnindi hefi jeg hjer, sem ekki má gleyma að
nefna, það er silungsveiðin. Jeg má leggja net í vatnið
eins og jeg vil, og oftast get jeg aflað nóg til heimilis-
nota, þó kaupi ’jeg stundum silung, ef jeg hefi svo mik-
ið að gera, að jeg kemst ekki til að stunda netin, en
það er ómetanlegt gagn og þægindi að geta oftast feng-
ið nýtt í soðið.
Það fyrsta sem jeg reyndi að rækta hjer voru matjurtir.
Jarðvegurinn hjer er fremur þunnur, víða ekki nema ein
rekustunga niður á möl eða grjót. Þaö var því örðugt að
fá gott garðstæði. Jeg valdi það á vatnsbakkanum skamt
frá bænum, þar var krappa þýfi og grjót í hverri þúfu.
Grjótið notaði jeg í hleðslu í háan skjólgarð að norðan
og austan, en gildaði upp vatnsbakkann, sem er allhár,
þannig að efri brún þeirrar hleðslu er lítið hærri innan-
garðs en moldin í garðinum, og er það vesturhlið, en
vírnet er að sunnan.* Plássið var takmarkað, og er garð-
urinn því ekki nema 1 ari að stærð, en aldrei bregðast
þar nú gulrófur, enda sái jeg þeim um miðjan maí í
vermireit, og hefi því vanalega góðar plöntur til að færa
út í garðinn um sama leyti og aðrir eru að sá fræi, og
arfi hefir aldrei fengið að eiga þar friðland. Seinna bygði
*) Þessi garðhleðsla og hinir veggirnir, er alt hlaðið úr höggnu
hraungrjóti og handbragð á því svo snildarlegt, að furðu sætir.
Veggir og garðar eins og væru þeir hefiaðir.
Ritstj.