Hlín - 01.01.1926, Blaðsíða 81

Hlln 79
sínu fram). Sýningin þarf að geta skorið úr hver sjeu
best.
Það er svo sem auðvitað, að löngu fyrir 1930 verður
komin upp útsala á íslenskum heimilisiðnaði í Reykjavík,
er samsvarar kröfum tímans að öllu leyti. Útsalan styður
landssýninguna að starfi á ýmsan hátt. f*ar ætti t. d.
að mega fá keypt margt af samskonar vinnu og sýnd
verður á sýningunni.
F*að hefir verið á það bent, að ekkert ætti að byggja
fyrir þessa þjóðhátíð, sem rifið yrði niður aftur, okkur
vanhagaði um svo margar byggingar, og ér það orð og
að sönnu. — Jeg geri nú ráð fyrir, að sú sýning, sem
jeg ber fyrir brjósti, rúmist í nýja barnaskólahúsinu, en
minna húsrúm gerir maður sig ekki ánægðan með fyrir
hana, ogmun öllu til skila haldið, að það nægi. Tuttugu
herbergi má ætla sýslunum og Rvík, og helst þyrfti ann-
að eins að vera til undir spunavjelar, vefstóla o. fl.
áhöld. Svo og fyrir fólk vinnandi að hinum ýmsu grein-
um heimilisiðnaðarins, söludeild o. s. frv. (Hinn barna-
skólinn verður að líkindum notaður fyrir skólasýningar.
Pær eru ekki samrýmanlegar við annan heimilisiðnað,
og það færi vel á því, að skólann þyrfti ekki að nota til
annars). — í sambandi við það, sem sagt hefir verið hjer
að framan urn íslenska heimilisiðnaðarlist og þau menning-
aráhrif, sem hún geti haft á landsfólkið, vil jeg leyfa mjer
að vekja athygli á því, sem þegar hefir verið bent á af
öðrum, hve afar mikla þýðingu það gæti haft, ef hægt
væri að reisa við Rvík fallegan íslenskan sveitabæ (torfbæ)
með öllum bæjarhúsum og búshlutum, skemmu, smiðju
o. s. frv., eins og það var í besta lagi á góðum sveita-
bæ. Petta verður gert fyi*eða síðar, en því örðugra sem
lengra líður. — Unga fólkið okkar og börnin þurfa að
kynnast því umhverfi og þeirri menningu, sem afar þeirra
og ömmur lifðu og hrærðust í, alt er það nú að falla í
gleymskunnar skaut. — Og útlendingarnir, sem hingað