Hlín - 01.01.1926, Page 84

82
Hlln
voru stundum fram að miðnætti. Svo prjónuðu og ár-
vakrir menn drjúgum í rúmum sínum á morgnanna. Tóku
sumir að »draga ýsur« yfir prjónunum, er leið á vöku.
Var þá sagt gott ráð að brúka vökustaura: grönnum spítum
skyldi smeygt upp undir augnalokin. Þó vissi jeg aldrei
til, að reynt væri að framkvæma það. En það var til, að
gamansamir drengir gerðu sjer dælt við liðleskjurnar.
Kappið harðnaði eftir því sem leið nær jólum. Menn
urðu sárfingraðir undan bandi og prjónaoddum. F*á voru
settar upp skinnneglur, saumaðar úr eltisskinni, eða not-
að var skinn af ærspenum. — Halda vildi fólk því leyndu
til skiladags, hve mikið það var búið með: Jeg man, að
við krakkar gerðum oft tilraun til að telja, hve mörgum
pörum vinnukonan hafði safnað undir kodda sinn, en
urðum litlu nær, því að engu mátti róta, og við grunuð-
um hana um, að hún feldi eitthvað annarsstaðar.
Nú kom Porláksdagur — hinn mikli skiladagur. Hæ-
verskar vinnukonur báðu þá húsbónda að taka við þess-
ari tortís, sem var máske yfir 50 pör af smábandi. Man
jeg að vinnukona foreldra minna taldi eitt sinn fram 44
pör af heilsokkum. Bóndi tók við með hýru bragði; gaf
stundum par og par aftur til baka. Við systkinin fengum
sinn fýrskildinginn hvort að heiðurslaunum. Svo var sóttur
fram einhver góður biti: magáll, glær hákarl, e. a.
Sumir þurftu að »leggja inn« prjónles sitt fyrir nýár.
Varð þá að hætta prjónaskapnum litlu fyr, til þess að
þæfa og þurka í tækan tíma. Betur stæðir bændur gátu
geymt það til vors, og haft það með í vöruferðinni
fyrir sláttinn.
Hjúin skyldu eiga vinnu sína frá jóladö'gum til nýárs
eða þrettánda. Að kveldi annars jóladags byrjuðu þau
.máske á að tæta sína eigin ull í prjónles, eða oftar í
vaðmál. Man jeg, að vinnukona hjá foreldrum mínum
kom þannig upp eitt sinn 13 álnum af vaðm., en sjálfsagt
hefir hún fengið oftar að grípa í þá vinnu.