Hlín - 01.01.1926, Qupperneq 87

Hlin
85
Brot úr skýrslu leiðbeinanda í heimilisiðnaðarmálum
(H. B.) til Alþingis 1925.
. . . Það ’ér alt útlit fyrir, að tóskapurinn aukist hröð-
um fetum í landinu, kembiverkstæði bætist við, svo kemb-
ing verði bæði nægileg og betri en nú tíðkast, spuna-
vjelum, hraðskyttuvefstólum og prjónavjelum fjölgi. — Því
er brýn þörf á góðri innlendri útsölu, er kaupi velseljan-
lega heimilisiðnaðarvöru af öllu tagi gegn borgun út i hönd.
Við svo búið má nú ekki lengur standa um að koma í
gott horf markaði á íslenskri handavinnu.
Með þeirri aðferð, sem nú er notuð, að kaupa ekkert,
en láta lítt seljanlega muni liggja á útsölunum von úr viti,
kémst aldrei fjör í framleiðsluna.
Sem dæmi þess, hve greiðslan út í hönd hleypir fjöri
í framleiðsluna, má bénda á smábandstóskap Eyfirðinga,
þar sem þó nokkur heimili hafa framleitt tóvöru fyrir á
annað þúsund krónur á ári, og er þó fólksstraumurinn
ekki minni úr þessu hjeraði en öðrum.
Pað mundi líka sannast, að yrði farið að kaupa, tækju
kaupstaðarbúar meiri þátt í framleiðslunni en nú á sjer
stað, énda þyrfti svó að verða.
það er engum vafa undirorpið, að með þeim áhöldum,
sem við nú höfum, getum við, með góðri og heilbrigðri
aðferð og stefnu, brátt unnið úr allri okkar ull vel selj-
anlega vöru, bæði til eigin afnota og til útflutnings. Pað
verður með því eina móti, að vel hæfur, verslunarfróður
maður hafi útsöluna á héndi, en njóti aðstoðar sjerfróðra
manna í heimilisiðnaðarmálum. Verslun þessi þarf eins
og önnur fyrirtæki að hafa veltufje til reksturs, og það
ríflegt. Hún ætti að hafa allskonar áhöld og efni til heim-
ilisiðnaðar, og hafa innkaup og útsölu í öðrum kaup-
túnum landsins.
Það tjáir ekki að eggja fólk til aukinnar framleiðslu,
nema með því eina móti, að hægt sje að hjálpa því til