Hlín - 01.01.1926, Side 119

Hlln
117
að gera? Jeg segi, þær ættu fremur að vinná heimilis-
störf, svo lengi sem hægt er að veita þeim þá vinnu.
Um fátt er meira talað hjer á landi á þessum tímum
en fólksleysi, einkum er mikil ekla á stúlkum til að vinna
heimilisstörf, bæði í kaupstöðum og sveitum. En ekkert
sýnir betur hve heimskulegt er mat almennings á hlut-
unum, en það að fyrirlíta þau störf kvenna sem búa þær
best undir það starf, sem náttúran ætlast tii að þær vinni.
Setja þau skör lægra en t. d. síma- búðar- og skrifstofu-
störf, að jeg ekki tali um kenslustörf.
Jeg teldi það eitt af mestu framförum þessarar þjóðar,
ef hægt væri að breyta svo hugsunarhætti fólksins, að
allar stúlkur, sem nú eru í búð, við síma og á skrifstof-
um, kysu heldur að ráðast í vistir í sveitum Og kaup-
túnum.
En það þarf varla að gera ráð fyrir slíku í náinni frrm-
tið. Til þess þyrfti öll lífsstefna okkar að breytast.
En mörgum hugsandi mönnum er farið að skiljast, að
núverandi ástand er óheilbrigt. þeir vilja Iáta fara fram
nýja verkaskiftingu, er bygð sje á þekkingu á eðli og
hæfileikum karla og kvenna og miðuð sje við hvað þjóð-
fjelaginu.er fyrir bestu.
IX.
En sama vanþekkingin og í atvinnulífi kvenna kemur
fram í nútíðarmentun þeirra.
í flestum löndum álfunnar og víðar, hafa konur að-
gang að öllum skólum, sem áður voru ætlaðir körlum
einum, og voru og eru sniðnir við þeirra hæfi. En allir
sjá, hvað mikill háski getur af þessu stafað fyrir konurn-
ar á marga vegu.
Pegar jeg sje skrifað hjer á landi um mentun kvenna,
er oftast átt við sjermentun þeirra. Pað er eins og al-
menn mentun þeirra sje útrætt mál, sje í eins góðu lagi
og kosið verður. Peim eru þar ætlaðir sömu skólar og
körlum að undanteknum kvennaskólanum í Reykjavík,