Hlín - 01.01.1926, Page 137

Hlin
135
eða handavinnu, og til að fá aðra í staðinn, en fjöldinn
fer einungis til að hafa »rami rami« (þ. e. skemtun). —
Malajar eru meinleysis-menn og afskiftalausir, hljóðir og
kurteisir í umgengni og sjerlega barngóðir. Það heyrast
aldrei skammar- eða fúkyrði þar sem Malajar eru einir
um hituna, ef útaf ber, er áreiðanlega einhver kynblend-
ingur með Vesturlandablóð í æðum með í leiknum. —
f trúmáium eru Malajar sjerlega viðkværhir og sjeu þeir
reittir til reiði, þá verða þeir »mata galap« (þ. e. auga
blint) og geta þá orðið alveg stjórnlausir, hlifast einskis
og stinga með rýting, sem þeir flestir bera í belti sínu,
i hvaða »Orang belanda«, sem fyrir er, en þetta er mjög
sjaldgæft, einkum á þessum slóðum, sem svo lengi hafa
verið undir yfirráðum Evrópuþjóðai
Húsakynni. F*eir sem vilja laga sig eftir og læra af
Evrópuþjóðum, koma sjer óðum upp stærri húsum í
okkar stil, en langt á það i land að Malajar kunni að
halda við og þrífa til í húsum sínum. A stuttum tíma
eru rúm, borð og stólar alveg ónýtt, af því þeir hafa
engan skilning á að gera við og hreinsa eða viðhalda
mununum. Langflestir Malajar nota ennþá sín einföldu
hús, nfl. bambuskofa með adapþaki, það eru mjög óvist-
leg híbýli, gluggalaus, en með mörgum glufum og götum,
sem nægileg birta og loft berst inn um, aðalatriðið er
þakið, sem þarf að standast bæði regn og sólu. Malajar
lifa mestan hluta æfinnar undir beru lofti eða úti, alstaðar
meðfram vegum og úti um »savas« (löndin þeirra) úir
og grúir af smá adapþökum, sem styðjast við fjóra staura
og falla við hvern ærlegan storm, en rísa jafnskjótt á ný.
Nóg er af bambus og nóg af pálmunum, alt sem þeir
þurfa með er við hendina, það virðist því mjög þægilegt
að lifa og láta sjer líða vel hjer, enda væri hungursneyð
held jeg óhugsanleg, nema e. t. v. sumstaðar á Java þar
sem þjettbýlið er svo mikið, að munnarnir eru svo að
segja fleiri en hrísgrjónastráin. Á meðan fyrirhyggjan