Hlín - 01.01.1926, Blaðsíða 159

Hlin
157
Skilyrði eru þarna hin ákjósaniegustu til sumardvaiar. 2—3 stunda
bifreiðarferð frá Reyðarfirði um Fagradal. — Náttúra fjölbreytt og
fögur, t, d. skóglendi mikið. Mótorbátur gengur á fljótinu, að Hall-
ormsstað. Á Egilsstöðum er símstöð og póstafgreiðsla. Qistihúsið
stórt og rúmgott, skógviður nægur til upphitunar, ef þarf.
Bóndinn og gistihússtjórinn, Sveinn jónsson, gefur allar nánari
upplýsingar.
Nokkrir vinir Porbjargar sál. Sveinsdóttur,
Minnisvarði. ljósmóður, og Ólafíu Jóhannsdóttur, fósturdóttur
hennar og systurdóttur, sem mörgum er að góðu ku'nn, hafa bund-
ist samtökum um að reisa þeim sameiginlegan minnisvarða í Reykja-
vík 1928 (aldarafmæli Rorbjargar). — Þeir, sem vildu taka þátt í
þessum samskotum, geri svo vel að senda þau sem fyrst til Hins
íslenska kvenfjelags í Reykjavík.
Ut af grasagrein minni í fyrra, skrifar mjer
Pórunn Rikk- merkur maður í Rvík, og fræðir mig um það,
arösdóitir í að ísl. kona vestur á Kyrrahafsströnd, hafi beðið
Höfn skrifar: sig að kaupa hjer 2—3 pd. af fjallagrösum.
»Fjallagrös get jeg raunar fengið hjen, sagði
hún, »en ekki eins góð og þau íslensku«. — Hann sneri sjer þá
til lyfjabúðanna beggja, í Rvík, og fjekk sömu svör hjá báðum:
»Ekki til íslensk, en nóg af erlendum fjallagrösum á 6 kr. kg,« í ann-
ari lyfjabúðinni var því bætt við, að þau íslensku væru að vísu bæði
stærri og betri, en fengjust varla ósvikin úr sveitinni, þ. e. væru
bæði óhrein og blaut. — Þetta er þá einn anginn af myndarskap
okkar og sjálfstæði! Það virðist þó meira en meðalskömm, að flytja
erlend fjallagrös inn i það landið, sem samkvæmt nafninu »íslensk
fjallagrös«, virðist hafa alheims-einkaleyfi fyrir notkun þeirra; og
skaði er það einnig fyrir notendur, ef hjerlend grös eru bæði stærri
og betri, en íslendingar sjá sjer ekki kleift að gera úr þeim not-
hæfa verslunarvöru fyrir 6 kr. gjald á hvert tvípund! Jeg hefi spurt
mig fyrir um þetta hjá læknum hjer í kring, og ber þar að sama
brunni; þeir, sem hafa fjallagrös, fá þau úr lyfjabúðum Reykjavíkur,
og þá auðvitað útlend.
, Jeg ætla að skýra hjer frá hvernig jeg pressa
Úr Borgarfirði slátrið mitt á haustin, sem jeg veit fáa eða enga
er skrifað: gera, en hefir reynst mjer vel. — Þegar búið er
taka keppina upp úr pottinum, raða jeg þeim á
hurð, læt svo hlera eða hlemm ofaná, sem nær yfir alla keppina og
þar á grjót, alt að 100 pd. og sakar ekki þó sjeu mauksoðnir kepp-
irnir. Engin fita tapast þó við þetta. En það sem vinst, er að blóð-
mörinn verður alveg óeygður, gengur minna í hann sýra og má