Hlín - 01.01.1935, Qupperneq 46

44
Hlín
uðum«, sem aðallega eru notuð tii bökunar. lslendingar
voru algerlega óvanir liænsnarækt og kunnu lítt til
þeirra hluta. Nokkrir áhugasamir menn hafa þó, síð-
an löngu fyrir stríð, barist hjer fyrír aukinni hænsna-
rækt, en þar var við ramman reip að draga að keppa
við framleiðslu Dana, sem eru allra manna best að
sjer í þeim efnum og flytja út egg fyrir margar milj-
ónir króna árlega.
Eggjanotkun hefur stórum aukist hjer á landi á
síðustu árum, og þörfin fyrir innienda framleiðslu því
meir knýjandi með hverju ári, enda er nú framleiðsla
eggja orðin allveruleg atvinnugrein margra manna,
að minsta kosti er óhætt að segja, að eggjafram-
leiðslan er góður stuðningur við afkomu æði margra.
— Hænsnabú eru mörg sjerstaklega í nánd við
Reykjavík, sum með yfir þúsund hænsilum og útung-
unarvjelum, sem á þrem vikum unga út um 1500 eggj-
um. Það þarf mikla natni og nákvæmni við alt þetta
smælki eins og við alifugla yfirleitt, ef vel á að bless-
ast. Það er gaman að sjá, hve vel er búið um hænsnin
í þessum nýbýium þeirra: Ljós allan daginn að vetrin-
um, því annars líður fugíunum illa og þeir fara að
fella fjaðrirnar, hreint löft,. rennandi vatn, sem þeir
geta jafnan náð til, hæfilegur hiti (ef veggir eru
stoppaðir, þá er nægur hiti af dýrunum sjálfum),
hreinlæti með því að hafa góðan gólfhálm eða hefii-
spæni, aðgang að fóðri til eggjaframleiðslunnar allan
sólarhringinn, er það fóður kallað »frífóður« og sam-
anstendur af mörgum fæðutegundum, sumum íslensk-
um. Fóður til holda er gefið á vissum tímum. Til kalk-
myndunar fyrir eggin þurfa hænsnin að hafa aðgang
að skeljasandi, hann má ekki vanta einn einasta dag.
— Alls hreinlætis þarf að gæta með eg'gin, þar má
ekki sjást blettur nje hrukka,