Hlín


Hlín - 01.01.1935, Side 117

Hlín - 01.01.1935, Side 117
Hlin 115 Æfintýri. (Þýtt). Þorpið lá á afskektum stað. Fyrir norðan það var fjalla- klasi. Fyrir sunnan það voru vötn og skógar. í þorpinu bjuggu bæði ríkir menn og fátæklingar. Ríka fólkið yfirgaf þorpið sitt á hverju sumri, til þess að ferðast til framandi landa og sjá fegurð og tign náttúrunnar. Þegar það kom aftur heim til þorpsins, hjelt það margar veislur. í veislu- og g'ildaskálum sagði fólkið frá öllu því fagra, sem fyrir augu þess hafði borið. Það lýsti hinni tignarlegu ró fjailanna, fossum, er fjellu fram af hengiflugum og- stráðu úða sínum yfir nágrennið, vötnumrm tæru og heiðu, sem gáruðust, þegar blíður andvarinn strauk yfirborð þeirra. Fátæka fólkið sat heima, það hafði hvorki tíma nje fje til að ferðast til annara landa, en þó fýsti það jafnmikið í fegurðina og lúka fólkið. — Heima sá ekkert nema leiðinleg fjöll, leiðin- leg vötn, leiðinlega skóga. — ■ En einu sinni gerðist merkur viðbui ður í sögu þorpsins. — Þangað kom málari, er kvaðst hafa undra fagurt málverk að sýna. — Hann tók sal á leigu á efstu hæð í stærsta gistihúsi þorpsins. Þorpsbúar stóðu á öndinni af eftirvæntingu. f þrjá daga fjekk enginn að koma inn til málarans, en brak og' bar- smíðar heyrðust frá honum nætur og- daga. — Að lokum fjekk fólkið að koma, en aðeins á kvöldin, hann sagði, að stóra málverkið sitt nyti sín ekki nema i ljósaskipt- unum. Allir, sem vetlingi gátu valdið, komu til að sjá listaverkið. — Og allir urðu undrandi. Yndislega fögur fjöll, skrúðgrænai brekkur, grasigrónar hlíðar, vötn, fossar og skógar blöstu við augum manna. Fátæklingarnir urðu hissa. Þeir höfðu aldrei gert sjer í hug- arlund, að slík fegurð væri til í heiminum. Ríka fólkið var einnig hissa og varð að játa, að slíka fegurð hefði það hvergi sjeð í framandi löndum. — Kvöld eftir kvöld var 'húsfyllir hjá málaranum. Að lokum var það aðkomumaður nokkur, sem kvað upp úr og sagði: »Þetta er umhverfi þorpsins ylckar, skógarnir ykkar, fjöllin ykkar og' hlíðarnar ykkarU — Þegar fólkið gætti betur að, sá það, að þetta var satt. Og 8*
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Hlín

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.