Hlín - 01.01.1935, Qupperneq 127

HUn 125
ná þessu marki, þá var nú öldin önnur og unglingarnir ekki
altaf á skólabekkjunum. — Mjer þykir oft gaman að hugsa
um daglega lífið fyrir 50 árum og bera það saman við nútím-
ann. K. E.
Úr Norðurlandi er skrifað: Jeg hef altaf stórt heimili. Nota
svo mikið prjónles og tóskap sem hægt er. Komst upp á að
tæta hálfsokka á drengi mína sem í skólanum eru, eftir þeim
sokkum, sem þú mæltir mest með og tókst það svo, að þeir
láta sjer vel líka. Sjálf sauma jeg alt fyrir mitt heimili. Allar
manchettskyrtur og flibba hef jeg saumað á drengina í skól-
ana og yfirleitt reynt að kaupa ekki meira en jeg hef neyðst
til. — S.
Úr Skaftá/rtungu er shrifað: Jeg er hrædd um að þú farir
í geitarhús að leita þér ullar, þar sem þú óskar eftir því, að
jeg skýri eitthvað frá íslenskri matargerð fyr á tímum. Frá-
færur eru með öllu lagðar niður og má maður sakna þess að
mörgu leyti, því mikið hefði mátt leggja á móti öllum þeim
kosti, sem maður fær úr sauðamjólkinni. Það var mikið smjör,
skyr og ostar eftir sumarið, þar sem bærilega geklc að halda
fje í kvíum. En þetta verk var nú heldur ekki fyrirhafnar-
laust, þar þurfti að hafa við mikla árvekni og' atorku, ef alt
átti að ganga bærilega, en þá var þetta nú talinn sjálfsagður
hlutur og enginn dró sig í hlje.
Þegar jeg var unglingur hlakkaði jeg altaf mikið til fráfær-
anna, mjer þótti svo gaman að sitja yfir í góðu veðri, en eftir
að jeg fór sjálf að hafa veg og' vanda af mjólkurmatsældinni
gerði jeg bæði að kvíða fyrir og hlakka til, það var ákaflega
erfitt að passa mjólkina að hún ekki skemdist, meðan maður
varð að setja hana upp í trog, oft í mjög ljelegum húsakynn-
um, þrídægra varð kúamjólkina í trogunum en fjórdægra sauða-
mjólk, hún var svo þykk, að hún mátti ekki vera skemur í ílát-
unum, til þess að maður feng'i smjör úr henni, en mikla vand-
virkni og tíma þurfti til að halda trogunum svo hreinum, að
mjólkin ekki súrnaði þegar heitt var í veðri, en að því reri
maður öllum árum, að láta það ekki koma fyrir. Það var svo
mikið haft fyrir hverri málnytinni, að manni þótti víst óbæri-
legt, að láta það fara í eyðilegg'ingu, en eftir að skilvindan
lcom, fanst okkur kvenfólkinu ekki nema leikur áð fást við
mjólkina hjá því sem áður var. S.
íslenslc kona búsett erlendis skrífar: Ekki get jeg látið verá
að hugsa um hatrið manna á milli heima út af þjóðmálunum,
eins og það lýsir sjer í blöðum heimanað, og alt sem það eitrar